Ο λόγος για τον Αναστάσιο Χαραλαμπόπουλο που μπήκε κρυφά στο βαγόνι με τις αποσκευές των επιστρατευμένων και έφθασε ως… λαθρεπιβάτης στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Και μπορεί να μην πήρε όπλο στα χέρια του, ωστόσο βοήθησε τον ελληνικό στρατό όσο και όπως μπορεί ένα παιδί.
Η ιστορία του λεβέντη πιτσιρικά δεν βρήκε χώρο στις ένδοξες σελίδες του έπους του ’40. Πρόκειται για ένα παραλειπόμενο, μία ανθρώπινη ιστορία που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, και θα συνεχίζαμε να έχουμε άγνοια, αν δεν δημοσιευόταν στην εφημερίδα «Ακρόπολις» τον Δεκέμβριο του 1940.
Ακόμη και το γεγονός ότι η ιστορία του Αναστάσιου γράφτηκε στην εφημερίδα δεν πήρε διαστάσεις αφού το δημοσίευμα πέρασε στα «ψιλά». Τελικά την εντόπισε ένας άλλος πιτσιρίκος, ο 16χρονος Γιώργος, γιος του Δήμου Λεβιθόπουλου, δημιουργού του «Αρχείου Ελληνικών Γραμμάτων Γεώργιος Λεβιθόπουλος».
Την ιστορία του «μικρού Αναστάσιου Χαραλαμπόπουλου» την αφηγείται ο Έλληνας Υφυπουργός Τύπου σε δήλωση του στην γαλλόφωνη εφημερίδα Messager d’ Athenes.
Να σημειωθεί ότι και άλλες εφημερίδες της εποχής φαίνεται να έδωσαν χώρο από το πρωτοσέλιδο τους στον μικρό Αναστάσιο Χαραλαμπόπουλο, όπως ήταν και η εφημερίδα «Ακρόπολις», η οποία αναφέρθηκε στον 13χονο πολεμιστή με το τίτλο «Ο Μικρότερος δεκανεύς του Κόσμου»
Η δήλωση του Υφυπουργού Τύπου κάτω από την φωτογραφία του μικρού παιδιού στην «Messager d’ Athenes»: “Ο μικρός Αναστάσιος Χαραλαμπόπουλος που έφυγε με τον πατέρα και προήχθη σε δεκανέα δι’ εξαίρετους υπηρεσίας.”
Μέσα σε ένα τραίνο που μετέφερε στρατιώτες, όταν έφτασε στην Κοζάνη, βρέθηκε ένας πιτσιρίκος ανάμεσα στις αποσκευές. Δήλωσε ότι ήθελε να πάει στον πόλεμο μαζί με τον πατέρα του που βρισκόταν μεσ’ στο τραίνο και ότι τίποτε στον κόσμο δεν θα τον έπειθε να γυρίσει σπίτι του. Ο πατέρας τον πήρε στο λόχο του! Σύντομα ο Αναστάσης δέχτηκε το βάπτισμα του πυρός.
Πολέμησε με τους μεγάλους και τον έβαλαν στην πρώτη γραμμή, την ημέρα που μπήκαν στην Κορυτσά. Αργότερα, ένα κρυολόγημα υποχρέωσε τον μικρό να αφήση τον λόχο του για να αναπαυθή σε ξενοδοχείο της πόλεως.
Μια νύχτα ξύπνησε από ένα θόρυβο,που ερχόταν από το διπλανό δωμάτιο.Δεν άργησε να καταλάβει ότι ένα ραδιόφωνο βρισκόταν σε λειτουργία. Χωρίς να πει λέξη και χωρίς να κάνει θόρυβο στοίβαξε μπροστά στην πόρτα της ύποπτης κάμαρας όσα μπορούσε περισσότερα έπιπλα.
Κατόπιν έτρεξε για να ξυπνήσει τους ενοίκους. Λίγα λεπτά αργότερα ένας ιταλο-αλβανός κατάσκοπος βρισκόταν στα χέρια των αρμοδίων και ύστερα από λίγες ώρες ο Αναστάσιος Χαραλαμπόπουλος, γιος του Αλέξανδρου, 13 ετών, διοριζόταν δεκανέας.
Le Messager d’ Athenes 11.12.1940 (από το βιβλίο: Οι καμπάνες Πανηγυρίζουν)
Ο Αναστάσης επιβιβάστηκε κρυφά στο τρένο όπου βρισκόταν ο πατέρας του. Μέχρι το Μέτωπο δεν τον είχε δει κανείς. Τελικά η παρουσία του ανακαλύφθηκε μόλις έφθασαν, γεγονός που προκάλεσε αναστάτωση στους επικεφαλής της μονάδας.Να σημειωθεί ότι και άλλες εφημερίδες της εποχής φαίνεται να έδωσαν χώρο από το πρωτοσέλιδο τους στον μικρό Αναστάσιο Χαραλαμπόπουλο, όπως ήταν και η εφημερίδα «Ακρόπολις», η οποία αναφέρθηκε στον 13χονο πολεμιστή με το τίτλο «Ο Μικρότερος δεκανεύς του Κόσμου»
Μέσα σε ένα τραίνο που μετέφερε στρατιώτες, όταν έφτασε στην Κοζάνη, βρέθηκε ένας πιτσιρίκος ανάμεσα στις αποσκευές. Δήλωσε ότι ήθελε να πάει στον πόλεμο μαζί με τον πατέρα του που βρισκόταν μεσ’ στο τραίνο και ότι τίποτε στον κόσμο δεν θα τον έπειθε να γυρίσει σπίτι του. Ο πατέρας τον πήρε στο λόχο του! Σύντομα ο Αναστάσης δέχτηκε το βάπτισμα του πυρός.
Πολέμησε με τους μεγάλους και τον έβαλαν στην πρώτη γραμμή, την ημέρα που μπήκαν στην Κορυτσά. Αργότερα, ένα κρυολόγημα υποχρέωσε τον μικρό να αφήση τον λόχο του για να αναπαυθή σε ξενοδοχείο της πόλεως.
Μια νύχτα ξύπνησε από ένα θόρυβο,που ερχόταν από το διπλανό δωμάτιο.Δεν άργησε να καταλάβει ότι ένα ραδιόφωνο βρισκόταν σε λειτουργία. Χωρίς να πει λέξη και χωρίς να κάνει θόρυβο στοίβαξε μπροστά στην πόρτα της ύποπτης κάμαρας όσα μπορούσε περισσότερα έπιπλα.
Κατόπιν έτρεξε για να ξυπνήσει τους ενοίκους. Λίγα λεπτά αργότερα ένας ιταλο-αλβανός κατάσκοπος βρισκόταν στα χέρια των αρμοδίων και ύστερα από λίγες ώρες ο Αναστάσιος Χαραλαμπόπουλος, γιος του Αλέξανδρου, 13 ετών, διοριζόταν δεκανέας.
Le Messager d’ Athenes 11.12.1940 (από το βιβλίο: Οι καμπάνες Πανηγυρίζουν)
Η επιστροφή του στην Αθήνα ήταν αδύνατη και ο Αναστάσης επέμενε να μείνει για να πολεμήσει. Η μονάδα του πάτερα του, Αλεξάνδρου, αναχωρεί από στιγμή σε στιγμή για την πολεμική ζώνη και η τύχη του μικρού Αναστάση πρέπει να κριθεί άμεσα. Οπότε προκρίνεται τελικά η ιδέα να υπογράψει ο πατέρας ότι δέχεται, ο γιος του να καταταχθεί ως εθελοντής στον στρατό, κάτι που θα λύσει τα χεριά των αρμοδίων. Έτσι και έγινε.Σύμφωνα με τις επίσημες υπάρχουσες μαρτυρίες, όταν ο στρατός μας κατέλαβε την Κορυτσά, άφησαν τον Αναστάση να παρελάσει πρώτος κατά την είσοδο στην πόλη. Υπήρχε όμως ένα… μικρό πρόβλημα: ο Αναστάσης δεν είχε στολή στρατιώτη. Τελικά, με απόφαση του διοικητή της μεραρχίας, φτιάχτηκε άρον-άρον στολή στρατιώτη στα μέτρα του 13χρονου και του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του δεκανέα.
Ο Αναστάσης κάποια στιγμή κρυολόγησε και τον έστειλαν στα μετόπισθεν, σε ένα μικρό χάνι. Εκεί ο αεικίνητος δεκανέας ανακάλυψε ότι ένας πελάτης του ξενοδοχείου κλεινόταν στο δωμάτιό του και με ένα περίεργο μηχάνημα κάτι έκανε. Ο υποψιασμένος Αναστάσης ειδοποίησε τον ξενοδόχο, που και αυτός με τη σειρά του κάλεσε τη χωροφυλακή. Τελικά, αποδείχθηκε ότι ο ύποπτος πελάτης ήταν Αλβανός κατάσκοπος που έδινε στους Ιταλούς πληροφορίες για τις θέσεις και τις κινήσεις των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων της περιοχής!
Και μπορεί ο Αναστάσης να ήταν μικρός στην ηλικία, αλλά είχε το θάρρος μίας ολόκληρης μεραρχίας, την αποφασιστικότητα ενός διοικητή και το μυαλό ενός επαναστάτη που παλεύει για την οικογένεια και την πατρίδα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου