ΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΦΡΥΓΕΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Aγάλματα αιχμαλώτων από την Φρυγία
 Β΄ μισό 2ου αι. - αρχές 3ου αι. μ.Χ.

Κόρινθος, αποικία Ρωμαίων
Γιγαντιαία αγάλματα αιχμαλώτων από την Φρυγία, που χρησίμευαν ως πεσσοί στην «Πρόσοψη των Αιχμαλώτων» της Βόρειας Βασιλικής.

Οι Φρύγες 

Κατά τον Ηρόδοτο ήταν αρχαίος λαός που μετανάστευσε στη Μικρά Ασία, από τη Βαλκανική, οπότε και μετονομάστηκαν από "Βρύγες" σε "Φρύγες". Ήταν αρχαίος ινδο-ευρωπαϊκός λαός που κατέλαβε τη δυτικοκεντρική Μικρά Ασία μετά την κατάρρευση των Χετταίων. Το βασίλειό τους το ίδρυσαν περί τα μέσα της 2ης χιλιετίας προς τη 1η χιλιετία π.Χ. για να κατακτηθούν έπειτα από τους Λυδούς. Έκτοτε δεν κατάφεραν να ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους.

Οι Φρύγες σύμφωνα με τον Ρώσο ιστορικό Ιγκόρ Ντιακόνωφ (Igor Diakonoff) πιθανόν ταυτίζονται με τον λαό "Μουσκί" των Ασσυριακών επιγραφών και τους "Μεσέχ" της Βίβλου που κάνουν την εμφάνισή τους ως βόρειος πολεμοχαρής λαός.Στην ιστοριογραφία έχει γίνει προσπάθεια ταύτισης των Φρυγών με τους πρωτο-Αρμένιους. Ο Ηρόδοτος τον 5ο αιώνα π.Χ. παραθέτει ότι οι Αρμένιοι ήταν αποικιστές της Φρυγίας:

"Ἀρμένιοι δὲ κατά περ Φρύγες ἐσεσάχατο, ἐόντες Φρυγῶν ἄποικοι

Κατά τον 8ο αιώνα π.Χ. οι Φρύγες είχαν καταλάβει την Καππαδοκία, την Καταονία, τη Λυκαονία και αργότερα τη Λυδία, εκτεινόμενοι από τα παράλια του Αιγαίου μέχρι τον ποταμό Ευφράτη, εκτός από τη Μυσία και τη Βιθυνία. Με την εισβολή των Κιμμερίων τον 7ο αιώνα, ο τελευταίος βασιλιάς των Φρυγών Μίδας πέφτει μαχόμενος, οι Φρύγες κατακτώνται, γεγονός που οδήγησε βαθμιαία υποταγή τους από τους νικήσαντες Κιμμερίους στους Λυδούς αργότερα τον 6ο αιώνα π.Χ..

Με την επέκταση του κράτους των Περσών, υποτάχθηκαν σ' αυτούς. Έπειτα περιήλθαν στην επικυριαρχία του Μ. Αλεξάνδρου ο οποίος διόρισε σατράπη στη χώρα τους τον Αντίγονο από το 333 π.Χ.

Η φρυγική γλώσσα ήταν ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Υπάρχουν σε αυτήν ομοιότητες με τη λατινική αλλά, αναμφισβήτητα, η φρυγική είναι πιο στενά συνδεδεμένη με την ελληνική. Οι δύο αυτές γλώσσες ανήκαν αναμφίβολα στην ίδια διαλεκτική υπο-ομάδα της πρώιμης Ινδοευρωπαϊκής. Παράδειγμα φρυγικής πρότασης, που υποδεικνύει κοινή καταγωγή με την ελληνική, είναι η παρακάτω επιγραφή από τον τάφο του Μίδα. Οι δύο προσδιορισμοί που απαντώνται σε αυτήν, και οι οποίοι απαντώνται στα μυκηναϊκά κείμενα ως lawagetas και wanax, δεν θεωρούνται δάνεια από την ελληνική αλλά μάλλον αντανακλούν κοινή κληρονομιά με αυτή.

Οι κατοικίες των Φρυγών, συνηθίζονταν να κατασκευάζονται σε κοιλώδεις βράχους και να διαμορφώνουν κατοικίες μέσα σ' αυτούς. Κατά τους αρχαίους, η μουσική των Φρυγών είχε έντονο διεγερτικό τόνο. Η θρησκεία τους συνδεόταν με τη γη. Κύριες θεότητες ήταν ο Σαβάζιος ή Βαγαίος, θεός αντίστοιχος του Δία, η «μήτηρ» Γη, η Κυβέλη ή Άγδιστις ή Νάνα. Οι γιορτές προς τιμήν της θεάς Κυβέλης εορταζόταν με έντονο θόρυβο, προπομποί του άρματός ήταν οι ιερείς της, οι αποκαλούμενοι κορύβαντες, ακολουθούμενοι από πλήθος ανδρών που κραύγαζαν με τη συνοδεία θορυβωδών ήχων από σάλπιγγες, κέρατα, αυλούς και κύμβαλα. Με τη λατρεία της Κυβέλης συνδεόταν και η λατρεία του γιου και ερωμένου της Άττυος, θεού που συμβόλιζε την περιοδική βλάστηση της Γης, όμοιο με τον αντίστοιχο μύθο της Περσεφόνης. Άλλοι θεοί ήταν ο Διόνυσος και η σεληνιακή θεά Μιν.

Μετά την Μακεδονική κατάκτηση, χάνεται κάθε ιστορική αναφορά σε αυτούς, όταν υποτάσσονται στους Ρωμαίους. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, φαίνεται ότι οι Φρύγες συγχωνεύτηκαν με τους υπόλοιπους κατοίκους της Μικράς Ασίας και έλαβαν υψηλά αξιώματα στα στρατιωτικά και στα πολιτικά πράγματα της Αυτοκρατορίας. Ανέδειξαν μάλιστα και δυναστεία Αυτοκρατόρων, τη λεγόμενη Φρυγιανή Δυναστεία (820-867), από την οποία ανήλθαν στο βυζαντινό θρόνο τρεις αυτοκράτορες.

Για το βασιλικό όνομα "Μίδας", έχει διατυπωθεί η άποψη ότι αναφέρεται σε τουλάχιστον δύο διαφορετικά πρόσωπα, έναν βασιλιά που αναφέρεται σε γεγονότα του 696 και σε αυτόν που σκοτώθηκε κατά την εισβολή των Κιμμερίων. Κατά μια άλλη σύγχρονη θεωρία, οι βασιλείς των Φρυγών έφεραν ονόματα εναλλάξ "Γόρδιος" και "Μίδας" τα οποία φαίνεται πως δεν ήταν κύρια, αλλά σχεδόν τιμητικοί τίτλοι. Το τοπωνύμιο Γόρδιος συναντάται επίσης στην αρχαιότητα, όταν ο Αλέξανδρος ο Μέγας έκοψε με το ξίφος του τον Γόρδιο Δεσμό.

Κατά τον Όμηρο,οι Φρύγες ήταν σύμμαχοι των Τρώων στον πόλεμο κατά των Αμαζόνων. Μάλιστα η Εκάβη, σύζυγος του Πριάμου, ήταν κόρη του βασιλιά των Φρυγών Δύμα. Βασιλιάς των Φρυγών επίσης ήταν ο μυθικός Μίδας.