ΝΙΚΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ «Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ» ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ

«Όταν ήρθα σε επαφή με τα δελφίνια μου ήρθε στο μυαλό μια φράση: Από τον πολιτισμό των ανθρώπων στον πολιτισμό των δελφινιών. Με τα χρόνια επιβεβαιώθηκα. Κάνοντας για χρόνια συναυλίες έβλεπα το κοινό μέσα στο πέρασμα των χρόνων να αλλάζει. Να αλλοιώνεται η συμπεριφορά του τόσο προς τους καλλιτέχνες όσο και προς τους άλλους ανθρώπους. Τα δελφίνια δεν αλλάζουν. Έχουν την ίδια συμπεριφορά στην καθημερινότητά τους μεταξύ τους και προς τους ανθρώπους. Έβλεπα στα δελφίνια μια υγιή συμπεριφορά» 

Νίκος Βογιατζάκης

Σχεδόν 18 χρόνια ο άνθρωπος αυτός κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο τον «ζωντανό θησαυρό» του κορινθιακού τα δελφίνια του...η τοπική κοινωνία και οι αρμόδιοι φορείς πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να ακούσουν, να αφουγκραστούν όπως λέει και ο ίδιος τα Δελφίνια του Κορινθιακού. Να μοιραστούν ίσως το ίδιο όνειρο μαζί του.

Aφιέρωμα του CNN.GR στον Νίκο Βογιατζάκη τον...«Φύλακα Άγγελο» των Δελφινιών.

Έρχεται μια στιγμή στη ζωή των ανθρώπων, κάπου εκεί στη μέση ηλικία, που γίνεται ένας πρώτος απολογισμός. Στόχοι αναθεωρούνται, προτεραιότητες αλλάζουν και τα πραγματικά «θέλω» των ανθρώπων βγαίνουν στην επιφάνεια. Για πολλούς αυτό σηματοδοτεί και την αλλαγή πορείας στη ζωή.

Ο Νίκος Βογιατζάκης μέχρι πριν δέκα χρόνια περίπου, ήταν ένας επιτυχημένος διοργανωτής συναυλιών και μεγάλων παραστάσεων. Ολυμπιακό Στάδιο, Ηρώδειο, Λυκαβηττός, γήπεδο Τούμπας, πάνω από 1000 συναυλίες για ονόματα όμως Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Θάνος Μικρούτσικος αλλά και ως διευθυντής παραγωγής για τα μεγαλύτερα ονόματα που πέρασαν από την Ελλάδα. Το 2002 και ενώ ήδη αναζητούσε μια νέα πορεία στη ζωή του βρέθηκε με ένα φουσκωτό στον Κορινθιακό.

«Έπεσα πάνω σε 100 δελφίνια. Η στιγμή ήταν μαγική. Είχα μαζί μου μια αναλογική φωτογραφική μηχανή και μερικά καρούλια σλάιντς και τράβηξα τις πρώτες μου φωτογραφίες».

Από τότε ο Νίκος Βογιατζάκης έβγαινε κάθε σαββατοκύριακο στον Κορινθιακό και με τη βοήθεια του αδερφού του ο οποίος έφτιαξε ένα υδρόφωνο, μια συσκευή ηχογράφησης για μέσα στο νερό, σταδιακά συγκέντρωσαν αρκετές ώρες ηχογραφήσεων με τις φωνές των δελφινιών και εκατοντάδες φωτογραφίες.

Το ενδιαφέρον για τα δελφίνια έγινε πάθος και το πάθος τελικά επάγγελμα. Ο Νίκος εγκατάλειψε τις «αγαπημένες του συναυλίες», όπως ό ίδιος λέει και αφοσιώθηκε στα δελφίνια του Κορινθιακού με σκοπό να τα γνωρίσει στο ευρύ κοινό και να γίνει ο Κορινθιακός ένα θαλάσσιο πάρκο όπου θα συνυπάρχουν αρμονικά άνθρωποι και δελφίνια.

«Όταν ήρθα σε επαφή με τα δελφίνια μου ήρθε στο μυαλό μια φράση: Από τον πολιτισμό των ανθρώπων στον πολιτισμό των δελφινιών. Με τα χρόνια επιβεβαιώθηκα. Κάνοντας για χρόνια συναυλίες έβλεπα το κοινό μέσα στο πέρασμα των χρόνων να αλλάζει. Να αλλοιώνεται η συμπεριφορά του τόσο προς τους καλλιτέχνες όσο και προς τους άλλους ανθρώπους. Τα δελφίνια δεν αλλάζουν. Έχουν την ίδια συμπεριφορά στην καθημερινότητά τους μεταξύ τους και προς τους ανθρώπους. Έβλεπα στα δελφίνια μια υγιή συμπεριφορά»

Ένα ακόμη όνειρο του Νίκου είναι να δημιουργηθεί στον Κορινθιακό και συγκεκριμένα στις Αλκυονίδες ένα κέντρο βοήθειας ατόμων με αυτισμό όπου εκεί θα έρχονται σε επαφή με τα δελφίνια. Τέτοια κέντρα υπάρχουν στο εξωτερικό και επίσης στην Τουρκία και είναι αποδεδειγμένο ότι η επαφή με δελφίνια βελτιώνει σημαντικά την κατάσταση των ατόμων με αυτισμό.  

«Οι προσπάθειες έγιναν αλλά κόλλησαν στην γραφειοκρατία. Άδεια για εξέδρα για τουριστικούς σκοπούς μπορείς να πάρεις αλλά για θεραπευτικούς που θέλαμε εμείς τρέχα γύρευε….»

Στην πορεία ο Νίκος έκανε μεγάλες προσπάθειες για να αναδείξει τα δελφίνια του Κορινθιακού όπου παρατηρείται ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Το να ζουν μαζί τέσσερα διαφορετικά είδη δελφινιών. Αρχικά έκανε εκθέσεις φωτογραφίας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη , Καβάλα κι στη συνέχεια δημιούργησε στην Κόρινθο το σπίτι των δελφινιών μια προσπάθεια που είχε άδοξο τέλος.  

Σήμερα ο Νίκος κάνει εξορμήσεις με το σκάφος του τον «Άγγελο των Θαλασσών» για παρατήρηση δελφινιών και πολύς κόσμος γνωρίζει από κοντά τα δελφίνια στο φυσικό τους περιβάλλον.  

Ο άνθρωπος επιζητά την επαφή με τα δελφίνια αλλά και τα δελφίνια το ίδιο. Οι άνθρωποι που έρχονται στο σκάφος για να βγούμε να τα δούμε, όταν τα συναντάμε έχουν ποικίλες αντιδράσεις. Όλοι χαίρονται πάρα πολύ, κάποιοι γελάνε, κάποιοι κλαίνε και όλοι τους μετά από μία συνάντηση με δελφίνια είναι άλλοι άνθρωποι. Πιο χαρούμενοι, πιο ήρεμοι»

Όπως λέει, «τα δελφίνια πλέον έχουν μάθει τον ήχο της μηχανής και αν είναι σε μια απόσταση 7, 8 μίλια έρχονται μόνα τους. Τα ελεύθερα δελφίνια πάνε εκεί που έχει τροφή. Δεν υπάρχει κάποιος τεχνητός τρόπος να τα καλέσεις. Επειδή όμως αυτά τα πλάσματα ζουν στον κόσμο των συχνοτήτων και αντιλαμβάνονται συχνότητες μέχρι  250.000 Hz - ενώ ο άνθρωπος μόλις μέχρι 20.000 Hz - με τα χρόνια και την εμπειρία μου έχω καταλάβει πως η επιθυμία και μόνο να τα δεις μπορεί να τα φέρει κοντά σου.

Ο Νίκος Βογιατζάκης έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τα δελφίνια του Κορινθιακού. Όπως λέει «το δελφίνι έχει την πιο δυνατή μνήμη από όλα τα ζώα. Αν σε δει μια φορά δεν σε ξεχνά. Αλλά και εγώ πλέον αναγνωρίζω κάποια δελφίνια και μάλιστα τους έχουμε βγάλει και ονόματα.» 

Στον Κορινθιακό σήμερα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 400 δελφίνια τεσσάρων ειδών σε μικτά κοπάδια. Εδώ και τέσσερα χρόνια όπως λέει ο Νίκος, «έχουμε μια νέα εξέλιξη καθώς το κοινό δελφίνι ζευγάρωσε με το ζωνοδέλφινο και έχουμε ένα νέο είδος δελφινιού που δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη.»

Ο Κορινθιακός είναι ένα μοναδικό σημείο στον κόσμο για την παρατήρηση δελφινιών και τα μεγάλα ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού γνωρίζουν και παρακολουθούν την περιοχή. Ο Νίκος προσπαθεί να κάνει γνωστή αυτή η μοναδικότητα του Κορινθιακού ώστε να γνωρίσει όσο το δυνατό περισσότερος κόσμος τα δελφίνια.

Η Μάρω Κουρή από το epathlo.gr  το 2012, είχε πάρει συνέντευξη από τον Νίκο Βογιατζάκη

Όπου μίλησε για το «όραμά» του….

Πριν από µερικά χρόνια έφτασα στο λιµανάκι Καϊκούρα της 

Νέας Ζηλανδίας. Αποβιβάστηκα σε ένα σκάφος που ανοιγόταν βαθιά 

για να παρατηρήσω φάλαινες, παρέα µε έναν άνθρωπο διψασµένο για ζωή, 

τη µητέρα µου. Το 2008, άκουσα ότι ένας άνθρωπος αφοσιωµένος 

στη θάλασσα έκανε το ίδιο στην Ελλάδα. Έφτιαξε το σκάφος «Άγγελος των θαλασσών» και το έριξε στον Κορινθιακό για να συστήσει σε όλους εµάς 

τις τρυφερές και χαρισµατικές υπάρξεις, τα δελφίνια.

Έφυγα από τον πολιτισµό των ανθρώπων για να βρεθώ στον πολιτισµό των δελφινιών», θα µου πει ο Νίκος στη διάρκεια της συνοµιλίας µας, «και τον Κορινθιακό – τη µόνη περιοχή στην οποία συµβιώνουν και τα τέσσερα είδη δελφινιού που συναντάµε στη Μεσόγειο...»

Μίλησέ µας για τη γνωριµία σου µε τα δελφίνια, τι σε ώθησε να πας να τα βρεις, και πώς βρέθηκες στον Κορινθιακό;

Έκανα παραγωγή συναυλιών µε την εταιρεία µου “Show Day Productions” στους Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Νότη Μαυρουδή, Μικρούτσικο, Μητσιά, Γαλάνη κ.ά. Ταυτόχρονα, ήµουν διευθυντής παραγωγής σε συναυλίες ξένων καλλιτεχνών. Οργάνωσα για αρκετά χρόνια το πετυχηµένο φεστιβάλ «Όνειρο στο κύµα» µε µουσική και κινηµατογράφο στο Μπούρτζι της Σκιάθου. Εκεί µάλλον µε βρήκανε τα δελφίνια και µε… απήγαγαν. Πήρα το φουσκωτό µαζί µε τον αδερφό µου, ο οποίος είναι επιστήµονας κι έχει φτιάξει το λεγόµενο υδρόφωνο – ένα µικρόφωνο που ηχογραφεί µέσα στο νερό, και βρεθήκαµε στον Κορινθιακό. Έπεσαν πάνω µας 70 µε 80 δελφίνια, κι έτσι έκανα την πρώτη µου φωτογράφηση κι εκείνος την πρώτη του ηχογράφηση δελφινιών. Ήταν Φλεβάρης του 2002.

Από τότε έβγαινα κάθε Σαββατοκύριακο, να τα προϋπαντήσω. ∆εν µου είχε περάσει ποτέ από το µυαλό ότι θα έκανα παρέα µε δελφίνια, αλλά τα όνειρα µε ταρακούνησαν. Έκανα µια έκθεση φωτογραφίας σε µια γκαλερί –χαµένη σε ένα στενό του Παγκρατίου– απ’ όπου πέρασαν 2.500 άτοµα. Ακολούθησε ο Μύλος Θεσσαλονίκης και το λιµάνι της Καβάλας. Συνολικά περάσανε 5.000 άτοµα, οι περισσότεροι από τους οποίους µου ζητούσανε να δουν δελφίνια. Τότε, ζήτησα δάνειο για να αγοράσω το σκάφος και να ιδρύσω τον «Άγγελο των θαλασσών».

Με τον «Άγγελο» διοργανώνω εξορµήσεις στα νερά του κόλπου, και µαζί µε τους επιβάτες εντοπίζουµε δελφίνια, παρατηρώντας και καταγράφοντας τη συµπεριφορά τους. Το πρόγραµµα περιλαµβάνει επίσης ξενάγηση στο Ηραίο αλλά και µπάνιο στα πράσινα νερά της Μυλοκοπής. Στη διαδροµή των πέντε ετών µαζί µε φίλους-υποστηρικτές, κάναµε παρουσιάσεις των δελφινιών στο κέντρο της Αθήνας, µε τη βοήθεια του Νότη Μαυρουδή, που αυτοσχεδίαζε µε την κιθάρα όταν ακούγονταν οι ηχογραφηµένες φωνές των δελφινιών και προβάλλονταν οι φωτογραφίες τους. Η κρίση που ήρθε απότοµα –και είναι τεράστια µπροστά στο νέο καλοκαίρι– είχε ως αποτέλεσµα να έχει βγει το σκάφος για την ετήσια συντήρηση, µουραύγια κι έγγραφα, και να µου είναι δυσβάστακτο το κόστος για να ξαναµπεί στο νερό. Το αντιµετωπίζουµε µε δύναµη κι αισιοδοξία, και θα δούµε τι θα µας αποκαλύψει η επόµενη µέρα. 

Είναι το πιο δύσκολο κοµµάτι αυτήν τη στιγµή.

Πες µας για την κοινωνία

των δελφινιών. Τι είναι αυτό που σε γοήτευσε;

Τα δελφίνια έχουν δική τους κοινότητα, τις αξίες τους και δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Σύµφωνα µε µια επιστηµονική αποκωδικοποίηση που έγινε πριν από δύο χρόνια στην Αµερική, έχουν τη γλώσσα τους κι επικοινωνούν. Συγκεκριµένα, αποδείχτηκε ότι πριν και µετά την επικοινωνία τους, τα δελφίνια βγάζουν έναν συγκεκριµένο ήχο, που δεν είναι άλλο παρά το όνοµά τους. Όπως ακριβώς οι ραδιοερασιτέχνες δηλώνουν το όνοµά τους στην αρχή και στο τέλος της επικοινωνίας τους. Γνωρίζουµε ότι έχουν συναισθήµατα, που µας τα δείχνουν µε τη συγχρονικότητα των κινήσεών τους, όπως µε µια φιγούρα στον αέρα – µιλώντας πάντα για τα άγρια δελφίνια κι όχι απαραίτητα γι’ αυτά που ζούνε στο δελφινάριο. Αυτό που σ’ εµάς φαίνεται διασκεδαστικό και ιδιαίτερο είναι γι΄αυτά ένας κώδικας επικοινωνίας.

Είναι επίσης αλληλέγγυα µεταξύ τους, π.χ. όταν ένα θηλυκό πρόκειται να γεννήσει, υπάρχει αναβρασµός στην κοινότητα. 

Η δελφίνα, που εγκυµονεί εννέα µήνες, έχει προεπιλέξει την καλύτερή της φίλη για να είναι δίπλα της στη γέννα: Με το που γεννιέται το δελφινάκι, η νονά, όπως τη λέµε, βοηθά στο σπρώξιµο του νεογέννητου στο νερό για να αναπνεύσει, και µένει δίπλα στη µαµά και στο µωρό για δύο ολόκληρα χρόνια. Η σηµερινή εποχή µάς καλεί να σπάσουµε τα στεγανά. ∆εν είναι απαραίτητο ο καλύτερος φίλος να είναι ο αδερφός µας επειδή το γράφει η ταυτότητα. Είµαι αδερφάκι στην ψυχή, στην ενέργεια, στη δόνηση και µε αυτόν τον άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, έχω κάτι πραγµατικό να µοιραστώ. Πόσες φορές ένα δελφίνι έχει βοηθήσει τον άνθρωπο προστατεύοντάς τον από κινδύνους!

Με έναν τρόπο µάς επηρεάζουν ενώ µαθαίνουµε από αυτά και για την Ιατρική, π.χ. τα δελφίνια εκπέµπουν µια συχνότητα, επιστρέφεται το σήµα πίσω και µέσα από την κάτω γνάθο, που λειτουργεί σαν κεραία, εκπέµπεται µια τρισδιάστατη εικόνα για να βλέπουν µέσα στο νερό. Από την ιδιότητα αυτή, του ηχοεντοπισµού, µπορούν οι τυφλοί να εκπαιδευτούν, έχοντας τη δυνατότητα να κινούνται χωρίς µπαστούνι.

Στο Παγκόσµιο συνέδριο κητολόγων, στο Πανεπιστήµιο του Σαντιάγο, ειπώθηκε ότι τα δελφίνια είναι άτοµα χωρίς ανθρώπινη µορφή. Πάνω από τετρακόσιοι επιστήµονες κατέθεσαν έγγραφο στον ΟΗΕ αναγνωρίζοντας για πρώτη φορά τα δελφίνια ως προσωπικότητες. Αν πείραξες δελφίνι, είναι σαν να πείραξες άνθρωπο. Αν αρρωστήσει δελφίνι και πέσει στην αντίληψή σου, είσαι υποχρεωµένος να καλέσεις έγκαιρα τις αρχές.

ΒΙΝΤΕΟ: George Toumpaniaris

Ποια είναι η άποψή σου

για τα δελφινάρια;

Από τη στιγµή που αυτά τα δελφίνια µεγαλώνουν στην πισίνα, δεν µπορούν πλέον να επιβιώσουν στη θάλασσα ούτε να αναζητήσουν µόνα την τροφή τους. Αξίζει τουλάχιστον να δούµε αν τηρούνται οι σωστές συνθήκες. Οι κυβερνήσεις πρέπει να δίνουν άδειες µόνο σε όσους ανοίγουν τεράστιες πισίνες και φυσικά όπου έχουν καλό προσωπικό. Έχω ακούσει καλά λόγια για το προσωπικό, µε εξαιρέσεις δυστυχώς όπου τα χτυπάνε. Αξίζει τα δελφινάρια να είναι από το νόµο υποχρεωµένα και να χρηµατοδοτούν την ελευθερία των νεογέννητων δίνοντάς τα στη θάλασσα για να υιοθετηθούν από άγρια δελφίνια. Ακούγεται απλό, δεν είναι όµως. Πρέπει να δούµε αντιδράσεις και παρατηρήσεις. Τα άγρια δελφίνια δεν τρώνε τίποτα ψόφιο. Στα δελφινάρια όµως ναι, οπότε καταλαβαίνουµε πόσο αλλάζει η φύση κι ο τρόπος ανάπτυξής τους. Αυτή είναι η αρνητική πλευρά. Υπάρχει και η θετική στις χώρες που δεν έχουν θάλασσα, όπου ο άνθρωπος έχει ανάγκη να έρθει σε επαφή µε τα δελφίνια. Σίγουρα όµως η Ελλάδα δεν είναι από αυτές. Εδώ χρειαζόµαστε διαφορετικές υποδοµές. Όπως αυτό που ξεκίνησα στον Κορινθιακό το 2008, µια ατοµική πρωτοβουλία.

Μοιράσου µαζί µας 
τα όνειρά σου

Το όνειρό µου είναι ο Κορινθιακός να γίνει ένα θαλάσσιο πάρκο χωρίς να επηρεάζεται η αλιεία και η ζωή των ψαράδων. Αυτό είναι άλλωστε το στοίχηµα, να συνυπάρχουν αρµονικά οι άνθρωποι µε τα δελφίνια. Ευτυχώς, οι ψαράδες της Κορίνθου είναι φίλοι και µιλάνε µε τα δελφίνια. Λόγω της µείωσης ψαριών, δηλαδή της τροφής των δελφινιών, ενώ πριν από 15 χρόνια είχαµε στον Κορινθιακό 600 δελφίνια, τώρα είναι γύρω στα 350. Ξέρω ότι υπάρχει ένα σχέδιο αλλά είναι ακόµη σε εµβρυακό στάδιο. Στον Κορινθιακό ο κόσµος έχει πρόσβαση στα δελφίνια, να τα παρατηρήσει, να τραγουδήσει µαζί τους, να έρθουν κοντά, να παίξουν, κι αυτά να κάνουν φιγούρες ως ένδειξη χαράς που τα συντροφεύουµε! Πρώτα όµως πρέπει να απαγορευτεί ρητά η µεγάλη αλιεία, που κάνει τεράστια ζηµιά στο βυθό. Η παρατήρηση δελφινιών φέρνει και την ενέργεια που λέγεται χρήµα. Ουρές κάνει ο κόσµος για να επικοινωνήσει µε τα δελφίνια.

Το δεύτερο όνειρο δηµιουργήθηκε σε συνεργασία µε τον Σύλλογο Ελλήνων Ενηλίκων Αυτιστικών Αsperger, και είναι η κατασκευή µιας εξέδρας στις Αλκυονίδες νήσους για άτοµα µε περιπτώσεις αυτισµού, που αποδεδειγµένα µέσα από την επαφή µε τα δελφίνια βελτιώνονται έως και ως 40%. Από την Ελλάδα, για το λόγο αυτό, φεύγει κόσµος για το Ισραήλ, την Αµερική και σε λίγο και για την Τουρκία, ενώ εδώ τα έχουµε δίπλα µας. Η πρόεδρος του συλλόγου, Πέρλα Μεσσίνα, προσπάθησε πολύ να ξεκινήσει το έργο, µα η γραφειοκρατία τη σταµάτησε…

Αυτοί οι δύο πυλώνες µε επεκτάσεις όπως ένα µαιευτήριο µέσα στο νερό, ώστε να γεννά η γυναίκα µε τη βοήθεια των δελφινιών, αλλά και απαραιτήτως το Μουσείο Ισθµού, είναι έργα που θα προσελκύσουν µεγάλο αριθµό επισκεπτών.

Με την κρίση, δίνεται µια ευκαιρία στον άνθρωπο να ξεκουραστεί, να καθαρίσει το µυαλό του, να πάρει ανάταση για να ξεκινήσει νέες δηµιουργίες. Έχω καταθέσει πρόταση για ένα Μουσείο ∆ελφινιού, όπου θα δείχνουµε και την ιστορία µας. Το πρώτο νόµισµα της Κορίνθου έχει χαραγµένο πάνω του ένα δελφίνι.

Θα έρθουν επιστήµονες να το πλαισιώσουν, όπως έρχονται και σ’ εµένα και µε ρωτάνε: «Τι κάνεις, βρε άνθρωπε µου; Μόνος σου τα κάνεις όλα αυτά;» και µε ενισχύουν από παντού µε πληροφορίες που καταγράφουν. Θα γίνουν αναρτήσεις, θα διαφηµιστεί από στόµα σε στόµα, σε όλο τον πλανήτη. Και δεν είναι κάτι ακριβό. Είναι µια νέα µορφή ανάπτυξης, για όλη την Πελοπόννησο, και µπορεί να έχει πολλές µορφές δράσεων, µε εκπαιδευτικά προγράµµατα για σχολεία, οργανωµένες επισκέψεις, και φυσικά µε ακόµη περισσότερα σκάφη σαν το δικό µου, µε διδασκαλία ενηµέρωσης στους καπεταναίους, να ξέρουν δηλαδή πώς και πότε δεν πλησιάζουµε τα δελφίνια. Π.χ. αν ένα δελφίνι δεν θέλει να το πλησιάσεις, κουνά την ουρά του στην επιφάνεια της θάλασσας. Τα δελφίνια θα χαρούν πάρα πολύ και θα βγουν να µας χαιρετήσουν αφού µας αγαπάνε. Είναι ένα µοντέλο ανάπτυξης µε ουσία διότι διαµορφώνει συνειδήσεις, πράγµα που έχουµε ανάγκη αυτές τις µέρες, που όλα ανατρέπονται...

Όποιος µπορεί µε οποιονδήποτε τρόπο να στηρίξει τον Νίκο στην προσπάθειά του αυτή, ας κάνει το βήµα. Ο «Άγγελος των θαλασσών» µάς χρειάζεται όσο κι εµείς. Για να κάνουµε την κοινωνία µας καλύτερη…

Πληροφορίες:

Νίκος Βογιατζάκης, 

τηλ.: 6975808432-6944877728

email: nikosvogia@gmail.com\

http://www.angelsofseas.gr

https://www.facebook.com/angelsofseas/

Πηγές άρθρου:

epathlo.gr

cnn.gr

ortsa.gr