ΕΛΛΑΔΑ-ΚΟΡΙΝΘΙΑ

ΕΛΛΑΔΑ-ΚΟΡΙΝΘΙΑ

ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ-COVID-19

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

ΣΤΟΧΟΣ Η ΚΟΡΙΝΘΟΣ 1940-1944 (ΦΩΤ)



1940,Οι Ιταλοί βομβαρδίζουν τον ισθμό της Κορίνθου.
ΙΣΘΜΟΣ 1940

ΚΟΡΙΝΘΟΣ 1941
Στρατιώτες στον Σιδηροδρομικό σταθμό της Κορίνθου μετά την αποχώρηση των Γερμανών το 1944, Οκτώβριος.
Μια άλλη οπτική γωνία της ανατίναξης του Ισθμού από τους Γερμανούς.
 Ο Ισθμός το 1948 κατά την διαδικασία καθαρισμού.
Ο Ισθμός το 1941
Φωτογραφία-Βέρμαχτ, Κόρινθος 1941
Άποψη του Ισθμού το 1940

Άποψη του Ισθμού το 1940
Γερμανοί στρατιώτες στην παραλία της Κορίνθου 1941
Δεξιά είναι ο πιλότος του αεροπλάνου Wilhelm Fulda. Του απονεμήθηκε το μετάλλιο Ritterkreuz για την ανδρεία του στην Κόρινθο.
Στρατιώτες του Leibstandarte στην Ελλάδα, 1941. Η μοτοσικλέτα του Leibstandarte SS Adolf Hitler στο δρόμο προς την Κόρινθο.
Η άποψη της γέφυρας του Ισθμού της Κόρινθου που έβγαλε Αλεξιπτωτιστής(Fallschirmjäger) κατά την προσέγγιση της ζώνης πτώσης στις 0700 το πρωί της 26ης Απριλίου 1941.
Γερμανοί κάνουν το μπάνιο τους στην Κόρινθο 1941
Πρόκειται για μια πρωτότυπη φωτογράφηση του 1943 από τα ερείπια του Ναού του Απόλλωνα στην Αρχαία Κόρινθο.
Ισθμός 1944
ΙΣΘΜΟΣ 1941

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ - Αριστείδης Ν. Δουλαβέρας



Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΑ, ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο για τους κατοίκους της Κορινθίας αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο, με τίτλο: «ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ» (Κεντρικής και Ανατολικής). Πρόκειται για λαογραφικό, κυρίως, αλλά και ιστορικό υλικό από 28 χωριά και την Κόρινθο, που συγκέντρωσαν πάνω από 70 δάσκαλοι και δασκάλες πριν από 53 χρόνια, κατά το σχολικό έτος 1964-1965, με την εποπτεία του τότε Επιθεωρητή Δημ. Σχολείων Κορινθίας Ασημάκη Καπογιάννη και του Συνδέσμου Δασκάλων της ίδιας Περιφέρειας. Το υλικό αυτό, που είχε σταλεί υπηρεσιακώς στον τότε Πρόεδρο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, συμπατριώτης μας καθηγητή Ι. Θ. Κακριδή, έφθασε στα χέρια του τ. Αν. Καθηγητή της Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Αριστείδη Ν. Δουλα-βέρα, από τον πανεπιστημιακό δάσκαλό του Φάνη Ι. Κακριδή, τον γιο του Ι. Θ. Κακριδή. Έτσι, μετά από συστηματική αντιγραφή, οργάνωση και ταξινόμηση του υλικού, εισαγωγή και επιμέλεια του κ. Δουλαβέρα, είναι πλέον στη διάθεση κάθε Κορίνθιου, που αγαπάει τον λαϊκό μας πολιτισμό και την τοπική μας Ιστορία, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενου.
Ενδεικτικά θέματα των ενοτήτων του βιβλίου είναι τα εξής: Ιστορία, γεωγραφική θέση, χωριού ή πόλης, κλίμα, έδαφος, οικονομική ζωή, πληθυσμός, διοίκηση, εκκλησίες, σχολεία, πολιτισμός, κ.λπ. Κατοικία. Εξωτερική μορφή, εσωτερική διαίρεση. Έπιπλα και σκεύη. Βοηθητικοί χώροι. Ένδυμα, υπόδεση, κόμμωση και καλλωπισμός. Τροφές. Επαγγελματικός βίος. Γεωργία. Αμπελουργία. Ελαιοκομία. Άλλες γεωργικές καλλιέργειες και ασχολίες. Γέννηση και βάπτιση. Παιδικός βίος. Έρωτας, αρραβώνας, γάμος. Θάνατος και ταφή. Πένθη, μνημόσυνα. Ψυχή μετά θάνατον. Έθιμα της καθημερινής ζωής. Οικιακά έθιμα και οικιακή ζωή. Οικιακές εργασίες. Σχολικά έθιμα και σχολική ζωή. Αγροτική και ποιμενική ζωή. Έθιμα αγροτικού βίου. Έθιμα κατά την σπορά, κατά τον θερισμό και τον αλωνισμό, τον τρυγητό. Έθιμα ποιμένων, και μάλιστα νομάδων. Κοινωνική ζωή. Λαϊκό δίκαιο. Θρησκεία (λαϊκή πίστη και λατρεία). Μαγεία και σχετικές με αυτήν δεισιδαιμονίες και συνήθειες. Ο κόσμος και οι μύθοι και δοξασίες γύρω από αυτόν. Αστρολογία. Λαϊκή Ιατρική. Δημώδης ποίηση. Λαϊκή ποίηση και Μουσικά όργανα. Λαϊκοί χοροί και μουσική αυτών. Μύθοι, παραμύθια, ευτράπελοι διηγήσεις και ανέκδοτα. Παραδόσεις. Παροιμίες, παροιμιώδεις φράσεις και γνωμικά. Αινίγματα. Ευχές. Κατάρες, κ.λπ.
Είναι γεγονός ότι η δεκαετία του 1960 είναι οριακή για τον λαϊκό μας πολιτισμό, δεδομένου ότι η έντονη αστικοποίηση και η τεχνολογία άρχισαν να περιθωριοποιούν παραδοσιακούς τρόπους ζωής, σκέψης, δράσης και συμπεριφοράς, ήθη και έθιμα, τρόπους καλλιέργειας κ.λπ.
Σε αυτήν λοιπόν την οριακή περίοδο πραγματοποιείται η παραπάνω συλλογή και καταγραφή του λαογραφικού υλικού, σε μίαν εποχή δηλαδή που αποχαιρετούσε το χθες και αγωνιούσε να συναντήσει το αύριο.
Η αξία του υλικού αυτού είναι πολύτιμη σήμερα, ύστερα από 53 χρόνια, με την τεράστια οικονομική και πολιτιστική εξέλιξη, που ισοπέδωσε ή¬θη και έθιμα και τόσες άλλες πλευρές του παραδοσιακού μας πολιτισμού. Έτσι, αυτό το υλικό διασώζει άγνωστες σήμερα πλευρές της παράδοσής μας και μας δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με τις ρίζες μας και να ερμηνεύσουμε καλύτερα τον λαϊκό μας πολιτισμό.

Αριστείδης Ν. Δουλαβέρας (Εισαγωγή - Επιμέλεια), ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ (Κεντρικής και Ανατολικής), Από το Αρχείο Ι. Θ. Κακριδή, Εκδόσεις Καταγράμμα, Κιάτο 2018, σχήμα 17x24, σελ. 584, τιμή 25€.


Το βιβλίο μπορείτε να προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία: ΜΠΙΤΣΑΚΟΥ στο Βραχάτι, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Κιάτο και Κόρινθο, «ΤΟ ΡΟΔΙ» στο Βέλο καθώς και στο χώρο των εκδόσεων ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΑ (Αγ. Ιωάννης, Κιάτο, τηλ. 27420-29333)



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Δουλαβέρας Αριστείδης του Νικολάου και της Κωνσταντίνας, το γένος Λύρα, είναι σήμερα (2012) Επίκουρος Καθηγητής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. 
Γεννήθηκε στην Γκούρα -Φενεού Κορινθίας το 1949. Εδώ παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού Σχολείου, του Γυμνασίου και του Λυκείου. Στη συνέχεια, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Λόγω των επιδόσεών του υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών σε όλα τα έτη σπουδών. Με άριστα πήρε και το πτυχίο του το 1972. Με «άριστα» και το διδακτορικό του το 1988. 
Το διάστημα 1975-1978 υπηρέτησε ως φιλόλογος καθηγητής στο Γυμνάσιο & Λύκειο Γκούρας, το 1978 μετατέθηκε στην πεδινή Κορινθία και έως 2005 υπηρέτησε σε όλες τις βαθμίδες της Μέσης Εκπαίδευσης, από καθηγητής, έως Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων (για 12 χρόνια) στην Αχαΐα (1993-1998) και κατόπιν στην Κορινθία (1998-2005). 
Επιπλέον, υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Διευθυντής στο Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο Πατρών (ΠΕΚ) (1996-1998) και ως Διευθυντής στο Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο Τρίπολης (2003-2004). Στα ΠΕΚ δίδαξε πολλές ώρες διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων, παιδαγωγικά, διοίκηση της εκπαίδευσης και εφάρμοσε πολλά ταχύρρυθμα επιμορφωτικά προγράμματα. 
Συμμετείχε ως Σχολικός Σύμβουλος σε τέσσερις επιτροπές κρίσης ισάριθμων σχολικών βιβλίων Γυμνασίου και Λυκείου. 
Το 1984 μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία του ΥΠΕΠΘ στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, σε εντατικό πρόγραμμα, στα Αναλυτικά Προγράμματα & στην Εκπαιδευτική Μέτρηση και Αξιολόγηση. Κατά την εκεί παραμονή του μελετούσε ταυτόχρονα και στη βιβλιοθήκη της Αγγλικής Ιστορικής & Λαογραφικής Εταιρείας, μιας και πέρα από τις φιλολογικές και εκπαιδευτικές του ενασχολήσεις, τον ενδιέφερε πάντα η Λαογραφική Επιστήμη. 
Από το 2004 εκλέχτηκε Λέκτορας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, όπου και διδάσκει μέχρι σήμερα τα παρακάτω αντικείμενα: Εισαγωγή στην ελληνική Λαογραφία. Ήθη και έθιμα. Κοινωνική συγκρότηση. Λαϊκή Τέχνη. Παροιμιακός και αινιγματικός λόγος. Το νεοελληνικό παραμύθι. Μνημεία του λόγου. 
Όλα αυτά τα χρόνια ο Αριστείδης Δουλαβέρας, υπηρέτησε και υπηρετεί παραδειγματικά, δημιουργικά και αθόρυβα την εκπαίδευση, αλλά και την επιστήμη της Λαογραφίας, έχοντας αναπτύξει εξαιρετική δράση με πειραματικές διδασκαλίες, ομιλίες, διαλέξεις, εισηγήσεις σε συνέδρια και ημερίδες, τόσο σε εκπαιδευτικά θέματα, όσο και στη Λαογραφία, όπου διακρίνεται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Θέλω να τονίσω, ότι πέρα από τη μεθοδικότητα και την εργατικότητά του είναι πάντα και παντού «άριστος». 



Για το πνευματικό και επιστημονικό του έργο, έχει αποσπάσει την ευαρέσκεια των προϊσταμένων του και την εκτίμηση των συναδέλφων του, τόσο σε τοπικό, όσο και σε πανελλήνιο επίπεδο, αφού προ πολλού έχει ξεπεράσει τα σύνορα όχι μόνον της Κορινθίας και της Πελοποννήσου, αλλά και της Ελλάδας, με άρθρα του σε καταξιωμένα διεθνή περιοδικά, αλλά και με την καταχώριση των μελετημάτων του στη διεθνή βιβλιογραφία. 
Είναι μέλος των Δ.Σ. πολλών επιστημονικών σωματείων και συλλόγων, έχει γράψει βιβλία, άρθρα και μελετήματα, έχει συνεργαστεί με τα αξιολογότερα φιλολογικά, εκπαιδευτικά και λαογραφικά έντυπα και έχει κάνει ανακοινώσεις σε πάνω από 40 ελληνικά και διεθνή συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες, ενώ πλήθος είναι οι διαλέξεις και ομιλίες που έχει κάνει. 

Βιβλία του : 
• Λυσία, Λόγος υπέρ του Αδυνάτου, ερμηνευτική προσέγγιση της επιχειρηματολογίας, Γρηγόρης, Αθήνα 1981, 19966. 
• Ειδολογική κατάταξη των περιεχομένων της Νέας Παιδείας, τ.1-28, Εκδόσεις Νέας Παιδείας, αριθ. 6, Αθήνα 1984 (αυτοτελής έκδοση). 
• Η έμμετρη εκφορά του νεοελληνικού παροιμιακού λόγου, διδα-κτορική διατριβή, βιβλ. Γρηγόρη, Αθήνα 1988, σελ. 332. 
• Ο παροιμιακός λόγος στο μυθιστόρημα του Ν. Καζαντζάκη «Αλέξης Ζορμπάς», Βιβλιογονία, Αθήνα 1991, σελ. 134. 
• Ανθολόγιο Λυρικής Ποίησης - Ιφιγένεια η εν Ταύροις, Βιβλίο του Καθηγητή, με τη συνεργασία των: Αναστασίου Στέφου-Μ. Παπαδοπούλου-Ευτ. Τραγουδάρα, Κώδικας, Αθήνα 1993, σελ. 270. 

• Η παροιμιολογική και παροιμιογραφική εργογραφία του Δημ. Σ. Λουκάτου, Πορεία, Αθήνα 1994, σελ. 585. 
• Λυσία, Λόγος υπέρ του Αδυνάτου, Σχέδια αξιολόγησης κατά διδακτικές ενότητες, Γρηγόρης, Αθήνα 1998, σελ. 142. 
• Οι προτιμήσεις φιλολόγων σε θέματα εξετάσεων στα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου-Λυκείου , Γρηγόρης, Αθήνα 1998, σελ. 119. 
• Διδακτικές και ερμηνευτικές προσεγγίσεις στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, εκδ. Αντ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2008. 
• Η ανθρώπινη ομορφιά στο δημοτικό τραγούδι. Αϳ. Η γυναικεία ομορφιά, Παπαζήσης, Αθήνα 2007, σελ. 299. 
• Νεοελληνικός παροιμιακός λόγος, εκδ. Αντ. Σταμούλης, Θεσσαλονί-κη 2010, σελ. 296. 
• Λαογραφικά Μουσεία της Μεσσηνίας (με τη συνεργασία του Χρ. Ρέππα), εκδ. Αντ. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 288. 
• Όψεις του λαϊκού βίου στη Μεσσηνία κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, Ανάτυπο από τον τόμο Μεσσηνία: Συμβολές στην Ιστορία και στον Πολιτισμό της, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2012, σελ. 527-595. 
• Μελετήματα για το δημοτικό τραγούδι, εκδ. Αντ. Σταμούλης, Θεσ-σαλονίκη, 2013 . 




Ο ίδιος και η συνάδελφός του Ιωάννα Σπηλιοπούλου, Επίκουρος Καθηγήτρια, έχουν την επιστημονική επιμέλεια του καλαίσθητου και ογκώδους τόμου Μεσσηνία: Συμβολές στην Ιστορία και στον Πολιτισμό της, με εκδοτική εποπτεία της καθηγήτριας Γ. Ξανθάκη -Καραμάνου, εκ-δόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2012, σελ. 727. 
Από τα ανωτέρω βιβλία, 8 είναι λαογραφικά, 5 αφορούν τη διδασκαλία των Αρχαίων και Νέων Ελληνικών, ένα είναι βιβλιογραφικό και τόμος για τη Μεσσηνία είναι ποικίλου περιεχομένου (ιστορικού, αρχαιολογικού, λαογραφικού, κ.λπ.). 
Έχει εξάλλου δημοσιεύσει 104 μελετήματα και άρθρα σε εκπαιδευτικά, φιλολογικά και λαογραφικά περιοδικά, από τα οποία 47 αφορούν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και τα υπόλοιπα 57 στη Λαογραφία. 
Επίσης, έχει δημοσιεύσει 120 βιβλιοπαρουσιάσεις και βιβλιοκρισίες, από τις οποίες 98 για λογοτεχνικά, ιστορικά, αρχαιοελληνικά, θρησκευτικά κ.λπ. βιβλία, ενώ 22 για λαογραφικά. 

Πέρα από το λίαν αξιόλογο έργο του στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση επί 30 έτη, είναι καταξιωμένος μεταξύ των λαογράφων του χώρου του και στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, μαζί με τις άλλες λαογραφικές του ενασχολήσεις, ανανεώνει το επιστημονικό και λαογραφικό ενδιαφέρον για τη μελέτη της νεοελληνικής παροιμίας και τη λαογραφική προσέγγιση του δημοτικού τραγουδιού, προωθώντας τη σχετική έρευνα στη χώρα μας. 
Ο Αριστείδης Δουλαβέρας, γνωρίζει Αγγλικά και Γαλλικά, είναι έγγαμος με τη φιλόλογο Αικατερίνη Λέκκα, έχουν δύο παιδιά και μόνιμη κατοικία στο Ζευγολατιό Κορινθίας. 
Βιβλιογραφία 
1. Δρούγκας Αθαν. Θρ., Βιογραφικό Λεξικό Φενεατών, Αθήνα 1988, σσ. 62-63. 
2. Διαδίκτυο : Google: Δουλαβέρας Αριστείδης, Ν., Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. 
3. http://kalamata.uop.gr/~hamccd/departments/depart6/doulaveras.pdf 
(Σωτήρης Κοκκωνάκης) 




Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2018

ΙΩΝΙΑ -ΒΙΘΥΝΙΑ ΗΤΑΝ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ: ΟΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ


ΟΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

“Ιωνία – Βιθυνία: Πατρίδες των Προσφύγων Μικρασιατών του Συνοικισμού Κορίνθου”, γιατί οι περισσότεροι πρόσφυγες πρώτης γενιάς ήσαν Καραμπουρνιώτες και Νικομηδιώτες.
 Ονόματα   οδών   του   Συνοικισμού   (Ιωνίας)   Κορίνθου   είναι: Κωνσταντινουπόλεως,  Σμύρνης,  Αϊδινίου,  Νικομηδείας,  Έρμου,  Κορδελιού, Σαγγαρίου,  Φιλαδελφείας,  Προύσης,  Βοσπόρου,  Μικράς Ασίας,  Λεωφόρος Ιωνίας κ.ά.
Οι  Μικρασιάτες    Πρόσφυγες  του  Συνοικισμού  Κορίνθου ήσαν άνθρωποι  εγκάρδιοι,  πρακτικοί,  απλοί,  τίμιοι,  κοινωνικοί,  γλεντζέδες, χωρατατζήδες,   ευφυολόγοι,   οξυδερκείς,   ευθείς,   φιλόξενοι,   εργατικοί, ευτυχισμένοι με τα λίγα. Έκαναν όμορφες οικογένειες σε μικρές ηλικίες και πολλά παιδιά, που παρά τη φτώχεια, μεγάλωναν με χαρά και ψυχοσωματική ισορροπία.  Είχαν  μπέσα  και  φιλότιμο  στις  σχέσεις  με  τους  φίλους  και  τους ξένους. Ήσαν ελεήμονες στους κατατρεγμένους και ενδεείς.  Τα σπίτια τους ήταν καθαρά και νοικοκυρεμένα,  ήξεραν  να γλεντούν, να χορεύουν, να τραγουδούν, να χωρατεύουν στα μαγαζιά, στα καφενεία και στις  γειτονιές.
 Ζούσαν  όλοι  μαζί,  αλληλέγγυα,  με  άγραφους,  καρδιακούς νόμους,  που  κρατούσαν  μακριά  τις  ασχήμιες,  και  καλλιεργούσαν  ευγενικές συμπεριφορές. Δίδασκαν με το παράδειγμα της ζωής τους. Ήσαν εφευρετικοί και καρτερικοί στα δύσκολα. Αγαπούσαν τη φύση, τη θάλασσα, το ψάρεμα. Φύτευαν και καλλιεργούσαν οπωροφόρα δέντρα, ελαιόδεντρα και αμπέλια.  Είχαν  φίλους τον  Χριστό, την  Παναγία  και  τους  Αγίους  και προσεύχονταν για όλους σε Αυτούς. Το καντήλι, ακοίμητο, σε περίοπτη θέση, φώτιζε τις ιερές εικόνες που έφεραν από την πατρίδα. Πολλοί είχαν ζωντανή την παρουσία Τους με σημεία (θαύματα) που μας τα διηγούνταν.
Κέντρο της ζωής τους ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που έχτισαν όλοι μαζί, και τα Μυστήρια  της  Εκκλησίας  Του  Χριστού  (Βάπτισμα,  Χρίσμα,  Μετάνοια  - Εξομολόγηση,  Θεία  Ευχαριστία  -  Κοινωνία,  Ιεροσύνη, Γάμος,  Ευχέλαιο). Χαίρονταν το Πάσχα και περίμεναν ιδιαίτερα όλο το χρόνο να γιορτάσουν την Ανάσταση.


ΙΩΝΙΑ-ΒΙΘΥΝΙΑ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ 

Οι  Μικρασιάτες  πρόσφυγες  του  Συνοικισμού  Κορίνθου  προέρχονταν από   τη   Μικρασιατική   Ερυθραία,   Όρος   Μίμας,   Μέλαινα   Άκρα   ή Καράμπουρνα:  Σαΐπι,  Γενί  λιμάνι, Mελί,  Kιουτσούκ  μπαχτσές,  Σαλμάνι, Mποϊνάκι,   Σαζάκι,   Σαρπουντζίκι,   Σεκί,   Tεπεπόζι,   Aχριλί,   Mοναστήρι, Mουρντουβάνι κ.ά.,  την  ευρύτερη  περιοχή  της  Ιωνίας:  Τσεσμέ,  Βουρλά, Αλάτστατα, Σμύρνη, αρχαίες Ερυθρές, Κλαζομενές κ.ά.Οι Καραμπουρνιώτες καλλιεργούσαν  και  εξήγαν  σταφίδα  σουλτανίνα  και  τα σταφύλια  ροζακιά (Αγγλία,  Γαλλία,Ρωσία  κ.ά),  ασχολούνταν  με  την  κτηνοτροφία  και  τη θάλασσα και μεριμνούσαν για τη Ρωμαίικη παιδεία.  Επίσης  προέρχονταν  από  τη  Βιθυνία  με  τις  παρακάτω  σημαντικές περιοχές:  Νικομήδεια  (Ιζμίτ)  και  την  ευρύτερη  περιοχή  (Νεοχώριον,  Μιχαλίτσι, Γιάλοβα,  Άγιος  Χαράλαμπος,  Καντίκιοϊ,  Τσινάρ,  Αγία Κυριακή,  Ηράκλειον  ή Τεπέ–κιόι, Φουλατζίκι, Αντάπαζαρι, Σαπάντζα, Καντίρα, Γκέϋβε κ.ά. ).  Νίκαια  (Οθωμανικό  Ιζνίκ,  αρχαία  ελληνική  Ολβία,  Βοττίειον  επί  Μ. Αλεξάνδρου).
 Εκεί διεξήχθησαν η Α ́ Οικουμενική Σύνοδος, το 325 μ.Χ. (από τον  Μεγάλο  Κωνσταντίνο,  εναντίον  του  Αρειανισμού)  και  Ζ ́  Οικουμενική Σύνοδος,  το  787  μ.Χ.  (εναντίον  της  Εικονομαχίας,  Κωνσταντίνος  ΣΤ’  - αυτοκράτειρα  Ειρήνη  η  Αθηναία,  το  787  μ.Χ.).  Υπήρξε  πρωτεύουσα  της Ελληνικής  Αυτοκρατορίας  της  Νικαίας  (1204-1259  μ.Χ.),  με  επιφανέστερο αυτοκράτορα  τον  εκ  Διδυμοτείχου  καταγόμενο,  Άγιο  Ιωάννη  Γ ́  Δούκα Βατάτζη (1193 – 1254 μ.Χ.).  Προύσα την πατρίδα του Καραγκιόζη, με το το Όρος Όλυμπος: “Όρος των Μοναχών” (Keşiş Dağı, Ulu dağ), μεγάλο μοναστικό κέντρο του 5ο αι. μ.Χ., τα  χιονοδρομικά  κέντρα  του  παλαιού  Keşiş  daği,  τα  μαυσωλεία  των Οθωμανών Σουλτάνων, και το πανεπιστήμιο (Uludağ Universitesi). 
Επίνειο της Προύσας  ήταν  τα  Μουδανιά,  γνωστά  από  την  “Ανακωχή  των  Μουδανιών” (Οκτώβριος 1922), όπου η Ελλάδα δέχτηκε την εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης  και  προετοιμάστηκε  το  έδαφος  για  τη  Συνθήκη της  Λωζάννης  (24 Ιουλίου 1923).  Τρίγλεια  (πατρίδα  του  μητροπολίτη  και  μάρτυρα  Χρυσοστόμου Σμύρνης 1867 – 1922 μ.Χ.). Στη  Βιθυνία  υπήρχε  σπουδαία  χριστιανική  κοινότητα  από  τα πρωτοχριστιανικά  χρόνια.  Εκεί  έδρασε  ο  ιστορικός  Φλάβιος  Αρριανός (Αλεξάνδρου  Ανάβασις  κ.ά.),  βρισκόταν  η  έδρα  του  Διοκλητιανού,  γνωστού για  τους  διωγμούς  κατά  των  χριστιανών,  ποίμανε  ως  επίσκοπος  και μαρτύρησε ο Πρόχορος, μαθητής του ευαγγελιστού Ιωάννου, ετάφη αρχικά ο Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος.


OΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ Η ΕΝΟΡΙΑ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ (ΙΩΝΙΑΣ) ΚΟΡΙΝΘΟΥ

 Οι  Μικρασιάτες  Πρόσφυγες  έφτασαν  στη  νέα  πόλη  της  Κορίνθου, κάποιοι ήδη από τον πρώτο διωγμό του 1914. Αρχικά έμειναν σε παράγκες και σκηνές,  κυρίως γύρω από το σιδηροδρομικό σταθμό Κορίνθου και στην κεντρική αγορά (οδός Περιάνδρου). 
 Ο  Οργανισμός  Αποκαταστάσεως  Προσφύγων,  το  1928  απαλλοτρίωσε  την  περιοχή  του  μικρού  λόφου  Β.Α.  της  πόλης,  το  κράτος  παραχώρησε οικόπεδα και έχτισαν “μπαγδαντί” σπιτάκια με δύο καμαρούλες και υπόγειο. 
Οι Μικρασιάτες μερίμνησαν από κοινού να χτίσουν το Ναό Κοιμήσεως της  Θεοτόκου  Κορίνθου  για  να  συνεχίσουν  τη  Λειτουργική  και  Λατρευτική ζωή.  Αρχικά  κατασκεύασαν  έναν  μικρό  και  κομψό  Ναό  με  πολυγωνικό τρούλο  που  τον  αφιέρωσαν  στην  Κοίμηση  της  Θεοτόκου,  γιατί  οι περισσότερες  εικόνες  και  τα  κειμήλια  μεταφέρθηκαν  από  τα  χωριά  των Καραμπούρνων Γενί λιμάνι και Σαΐπι όπου υπήρχαν Ναοί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Πρώτος ιερέας ήταν ο πατήρ Λάσκαρης Γρηγορίου Βερδέλης.  


Το  1931,  τον  πατέρα  Λάσκαρη  τον  αντικατέστησε  ο  πατήρ  Νικόλαος Ζαφειριάδης.
 Το 1932 η συνοικία έγινε ενορία. Το 1952 η τότε εκκλησιαστική επιτροπή με πρόεδρο τον παπά Νικόλα, ανέθεσε στον Αθηναίο αρχιτέκτονα και μηχανικό Γ. Πετριτσόπουλο να χτίσει το καινούριο Ναό. Θεμελιωτής του νέου  Ιερού  Ναού  Κοιμήσεως  της  Θεοτόκου  υπήρξε  ο  Μητροπολίτης Προκόπιος Τζαβάρας,  ο εκ Τριπόλεως, διάδοχος του Μητροπολίτη Μιχαήλ. Το  1957  άρχισαν  να  διεξάγονται  τα  πρώτα  Μυστήρια  και  ο  Ναός λειτούργησε κανονικά το 1959. Το 1956 τον παπά Νικόλα τον διαδέχτηκε ο πράος και ήρεμος ιερέας, παπά Γιώργης Μεντζελόπουλος και ο παπά Άγγελος Μανιάτης. 
Τα καφενεία δίπλα στο Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ήταν το σημείο συνάντησης  και  συναναστροφής  των  Μικρασιατών  προσφύγων  (το  forum). Στις  μεγάλες  γιορτές  στηνόταν  μεγάλο  γλέντι,  όπως  και  στην  Πατρίδα.  Με ιδιαίτερη χαρά γιόρταζαν “Πάσχα του Καλοκαιριού”, τον Δεκαπενταύγουστο, όταν τιμούσαν την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου.
 Γύρω από τη Λεωφόρο Κορίνθου, νυν Ιωνίας, αναπτύχθηκε και το εμπορικό κέντρο του Συνοικισμού, έως σήμερα.
 Ιδιαίτερη  προσφορά  στο  Συνοικισμό  υπήρξε  το  έργο  του  συλλόγου “Απόστολος Παύλος”, τα μέλη του οποίου έχτισαν, από τα πρώτα χρόνια της ζωής των προσφύγων στη νέα πατρίδα, απέναντι από το Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, την αίθουσα Κατηχητικού που λειτουργεί έως σήμερα, με μεγάλο Ορθόδοξο  Χριστιανικό  Πνευματικό  έργο.  Ψυχή  του  κέντρου  ο  σπουδαίος Πνευματικός γέροντας, ο πατήρ Νεκτάριος Μαρμαρινός.

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Το 1989 μετά από σύσκεψη στο 4ο Δημοτικό Σχολείο του Συνοικισμού, όπως  για  εβδομήντα  και  πλέον  χρόνια  ονομαζόταν  η  περιοχή,  κάτοικοι αποφάσισαν την ίδρυση  Μικρασιατικού Σωματείου,  με  σκοπό την προβολή της  καταγωγής  και  του  πολιτισμού  των  κατοίκων  της  συνοικίας.  Η Μικρασιατική στέγη λειτούργησε επίσημα το 1992. 

Το παρόν κείμενο αποτελεί απόσπασμα της εργασίας που επιμελήθηκε ο Γεώργιος Ι. Ορφανός για το 4ο Γυμνάσιο Συνοικισμού Κορίνθου.
Συνοικισμός Κορίνθου, 16 Μαΐου 2013


Η κατάμεστη πλατεία της Ιωνίας Κορίνθου (Συνοικισμός) όπου πραγματοποιήθηκαν τα Μικρασιάτικα 1018.

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ


Ένας light artist με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη που ζει και εργάζεται στην πόλη μας προσπαθεί να φανταστεί την Κόρινθο πιο «φωτεινή»



Για όσους τον γνωρίζουν προσωπικά είναι ένας νέος δημιουργικός άνθρωπος, φιλότεχνος ,

προσεγγίσιμος με ένα εξαιρετικό μυαλό που γεννά ιδέες...φωτεινές!

Ο Βασίλης Ρουμελιώτης είναι ένας περίφημος lighting artist, που δημιουργεί μοναδικές φωτεινές εγκαταστάσεις επηρεασμένες από την ελληνική ιστορία και την καθημερινότητα.

Ο Βασίλης είχε μία έφεση στις κατασκευές από τα παιδικά του χρόνια, όμως πριν από μερικά χρόνια αποφάσισε να δώσει λάμψη σε αυτή την ενασχόληση, κάνοντάς τες φωτεινές. Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε ερασιτεχνικά από τη μεταμόρφωση μίας… σπασμένης ομπρέλας!



Ακολούθησαν πολλές ιδέες στις οποίες άρχισε να δίνει σάρκα και οστά πιο εντατικά με δημιουργικό οίστρο και πολλή φαντασία μέχρι που όλο αυτό έγινε επάγγελμα.
Η διαδικασία με την οποία δίνει ζωντάνια στις κατασκευές του είναι σαν μία μικρή ιεροτελεστία. Συνήθως τα φωτιστικά μοντέλα πρώτα αποδίδονται ψηφιακά, μια και ο τρισδιάστατος σχεδιασμός συμβάλει στην αισθητική βελτίωση αλλά και στην επίλυση τεχνικών θεμάτων.
Υπάρχουν όμως και θεματικά φωτιστικά όπου τα ίδια τα αντικείμενα τον οδηγούν στον τρόπο με τον οποίο θα τα φωτίσει και εντέλει θα τα παρουσιάσει στο κοινό.
Πέρα από το εικαστικό κομμάτι, ο φωτισμός που εκπέμπει μια κατασκευή μπορεί να  είναι διακοσμητικός ή βασικός, ανάλογα με τις ανάγκες του χώρου και το είδος της φωτεινής πηγής που χρησιμοποιείται.


Επηρεασμένος από τον αρχιτεκτονικό μινιμαλισμό και τον βιομηχανικό σχεδιασμό, χρησιμοποιώντας κυρίως ξύλο, μέταλλο και γυαλί, σε συνδυασμό με σύγχρονες πηγές φωτισμού εξοικονόμησης ενέργειας επιτυγχάνονται μοναδικά δημιουργικά εφέ φωτισμού και λύσεις.




Oι εικαστικές φωτεινές εγκαταστάσεις Roumelight του Βασίλη Ρουμελιώτη: Ο δίσκος της Φαιστού φωτιζόμενος σε ρόδες ποδηλάτου το νέο του εντυπωσιακό έργο.

(XL 101) ΜΙΝΩΙΚΟ ΦΩΣ


Μία από τις τελευταίες του δημιουργίες φέρει το όνομα XL 101 minoan light. Το όνομά του το έργο αυτό το έχει πάρει από το ομώνυμο όνομα του δωματίου (XL 101) στο υπόγειο του οποίου και ανακαλύφθηκε ο δίσκος της Φαιστού. Ουσιαστικά πρόκειται για τις δύο φωτιζόμενες όψεις του δίσκου της Φαιστού που χρησιμοποιούνται ως ρόδες ενός αγωνιστικού ποδηλάτου.


Η υφή του απανθρακωμένου σκελετού παραπέμπει στην ηφαιστειακή τέφρα (παρόμοια με αυτήν των αρχαιολογικών ευρημάτων), ενώ στη θέση του κλασσικού τιμονιού κούρσας (κριαριού) δεσπόζουν τα κέρατα του Μινώταυρου.



σχεδίαση/κατασκευή Vasileios Roumeliotis | roumelight
μεταλλική κατασκευή Ioannis Kairaklidis
χάραξη δίσκου Smartechohellas
τεχνοτροπία βαφής Ηomelighting
φωτογραφία Studio 123 photography


ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ



Ο Βασίλης Ρουμελιώτης γεννήθηκε το 1977 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός Τ.Ε. και στη συνέχεια Γεωπληροφορική στο Wageningen Ολλανδίας. Έλαβε παιδαγωγική κατάρτιση στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., ενώ φοίτησε και στη μηχανική Τηλεπικοινωνιών στην Παδούη (Πάντοβα) Ιταλίας. Αντικείμενο εργασίας του η επίβλεψη τεχνικών έργων, οι αρχιτεκτονικές μελέτες και η τρισδιάστατη ψηφιακή σχεδίαση.
Η αγάπη του για τo ξεχωριστό design και τη δημιουργία μοναδικών αντικειμένων, τον στρέφει στη σχεδίαση και κατασκευή εγκαταστάσεων Θεματικής Φωτιστικής Τέχνης κάτω από την επωνυμία της Roumelight: συνδυάζοντας αντικείμενα και φως με ιδιαίτερο τρόπο, αλλάζει τη χρηστική τους λειτουργία μετατρέποντάς τα σε φωτεινές πηγές.
Ο Βασίλης είχε μία έφεση στις κατασκευές από τα παιδικά του χρόνια, όμως πριν από μερικά χρόνια αποφάσισε να δώσει λάμψη σε αυτή την ενασχόληση, κάνοντάς τες φωτεινές. Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε ερασιτεχνικά από τη μεταμόρφωση μίας… σπασμένης ομπρέλας!
Ακολούθησαν πολλές ιδέες στις οποίες άρχισε να δίνει σάρκα και οστά πιο εντατικά με δημιουργικό οίστρο και πολλή φαντασία μέχρι που όλο αυτό έγινε επάγγελμα.
Η διαδικασία με την οποία δίνει ζωντάνια στις κατασκευές του είναι σαν μία μικρή ιεροτελεστία. Συνήθως τα φωτιστικά μοντέλα πρώτα αποδίδονται ψηφιακά, μια και ο τρισδιάστατος σχεδιασμός συμβάλει στην αισθητική βελτίωση αλλά και στην επίλυση τεχνικών θεμάτων.



ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΡΑΣΕΙΣ

Τον Ιουνιο του  2014 στο πλαίσιο της δράσης «Φαντάσου την πόλη» (http://www.imaginethecity.gr/), που πραγματοποιήθηκε σε διάφορες ελληνικές πόλεις, στη Θεσσαλονίκη ο Βασίλης 
Ρουμελιώτης συνέπραξε με την την εθελοντική ομάδα Cititen Thessaloniki, η οποία δίνει τα... φώτα της στο πάρκο Μ. Αλεξάνδρου στα Μετέωρα! Ο  Βασίλης σε συνεργασία με την ομάδα «πες το δυτικά», κατασκεύασε έναν κρεμαστό φωτεινό κήπο που αποτέλεσε σημείο αναφοράς στην περιοχή του δήμου Παύλου Μελά. Λάστιχα μηχανής/αυτοκινήτου, φωτισμός led και φυτά αντοχής αποτελούσαν τη μυστική συνταγή της εγκατάστασης που πρόσθεσε λάμψη και χρώμα στη δυτική πλευρά της πόλης. 
Κατασκεύασε έναν κρεμαστό φωτεινό κήπο, ονομάζοντάς τον Spiralight Hangarden, μιας και ο κρεμαστός κήπος φέρει το προϊστορικό σχήμα της σπείρας!




Στο project βοήθησαν οι συνδιοργανωτές ‘city ten’ και ‘Πες το δυτικά’









ΠΗΓΕΣ
roumelight.com
madeingreece.news-Ειρήνη Νικολοπούλου.
eirinika.gr
karfitsa.gr
pathfinder.gr
suppartingstudents.com