Σε μικρή απόσταση από τη Διώρυγα της Κορίνθου, το μεγαλύτερο τεχνικό έργο στη χώρα μας τον 19ο αιώνα, συναντάμε έναν τόπο που έχει μία ένδοξη ιστορία, δεδομένου ότι εκεί ετελούντο οι δεύτεροι πιο σημαντικοί αθλητικοί αγώνες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον αρχαίο κόσμο, τα Ίσθμια.
ΤΑ ΙΣΘΜΙΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ (ΒΙΝΤΕΟ)
Σε απόσταση 15χλμ βρίσκονται οι Αρχαίες Κεχριές, ένα από τα δυο λιμάνια που εξυπηρετούσαν την Κόρινθο.
ΣΗΜΕΡΑ -Η Διέλευση του φυσικού αερίου από τον Ισθμό!
Αντικείμενο του έργου είναι η επέκταση του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου υψηλής πίεσης από τους Αγίους Θεοδώρους του Νομού Κορινθίας μέχρι το Νομό Αρκαδίας. Σκοπός του έργου είναι η τροφοδοσία με φυσικό αέριο της νέας μονάδας ηλεκτροπαραγωγής της Δ.Ε.Η. στην περιοχή της Μεγαλόπολης.
Το έργο περιλαμβάνει την κατασκευή χαλύβδινου αγωγού 30” ξεκινώντας από τους Αγίους Θεοδώρους του Νομού Κορινθίας, διασχίζοντας υποθαλλάσια τον Ισθμό της Κορίνθου με τη μέθοδο της Διάτρησης Οριζόντιας Κατεύθυνσης -Horizontal Directional Drilling- (H.D.D.) και σε βάθος 15 μέτρα από τον πυθμένα.
Το συμβατικό συνολικό μήκος του χαλύβδινου αγωγού είναι 159 χλμ. και αποτελείται από αγωγό 30” συνόλου 15 χλμ. και από αγωγό 24” συνόλου 144 χλμ. Το δίκτυο του χαλύβδινου αγωγού των 30” θα κατασκευαστεί έως την περιοχή των Εξαμιλίων και έπειτα θα συνεχίζει με αγωγό 24” έως το νέο εργοστάσιο της Δ.Ε.Η. στις εγκαταστάσεις της στη Μεγαλόπολη. Κατά μήκος της όδευσής του έχουν προβλεφθεί και θα κατασκευασθούν βαλβιδοστάσια από τα οποία θα τροφοδοτηθούν μελλοντικά οι πόλεις της Κορίνθου, του Άργους, του Ναυπλίου, της Τρίπολης, της Μεγαλόπολης καθώς και οι βιομηχανικές περιοχές τους. Το συνολικό μήκος του χαλύβδινου αγωγού είναι 159 χλμ που αποτελείται από αγωγό 30” μήκους 15,560 χλμ και αγωγό 24” μήκους 143,440 χλμ. υψηλής πίεσης, ακριβώς για μπορεί στο μέλλον μέσω των βαλβιδοστασίων που θα κατασκευαστούν να επεκταθεί σε ολόκληρη την Πελοπόνησο, με πρόβλεψη για μελλοντική τροφοδοσία των περιοχών της Πάτρας, της Καλαμάτας και της Σπάρτης.
Το έργο λοιπόν, ξεκινά από τους Αγίους Θεοδώρους της Κορίνθου με αγωγό 30” που κινείται δυτικά μέχρι τον ισθμό, κοντά στα Ίσθμια περνάει στην Πελοπόνησσο υποθαλάσσια από την διώρηγα, συνεχίζει ανατολικά παραπλεύρως της εθνικής οδού, κατεβαίνει στα Εξαμίλια, όπου και υπάρχει βαλβιδοστάσιο μετά το οποίο αλλάζει η διατομή του αγωγού σε 24”. Συνεχίζει νότια, αλλάζει για λίγο κατεύθηνση προς τα ανατολικά μπαίνοντας στον νομό Αργολίδας, περνώντας ανατολικά της πόλης του Άργους. Κατεβαίνει νότια από το βουνό Κολοσούρτη, βγαίνει στον κάμπο του Αχλαδόκαμπου και μπαίνοντας στον νομό Αρκαδίας περνάμε το βουνό Παρθένι, κινούμαστε πάλι ανατολικά περνώντας νοτιοδυτικά από την πόλη της Τρίπολης, περνάμε τους ορεινούς όγκους του Καλογερικού και παραπλεύρως της νέας εθνικής οδού, φτάνουμε στο βουνό Ραψομάτι, κατεβαίνουμε πλέον στο κάμπο της Μεγαλόπολης, διασχίζοντας την νέα εθνική οδό και μπαίνουμε στις ιδιοκτησίες της ΔΕΗ -τα ορυχεία της- κινούμαστε πλέον δυτικά και φτάνουμε στην νέα μονάδα.
Μέχρι στιγμής το έργο προχωράει με γοργούς ρυθμούς από τον Ιούλιο του 2012 που ξεκίνησε. Ο πρώτος καταβιβασμός έγινε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου, ενώ έχουν ήδη κατασκευαστεί 20 χλμ αγωγού και 61 χλμ ζώνης εργασίας από την Μεγαλόπολη δηλαδή, έως και τα νότια όρια του νομού Αργολίδας τον Αχλαδόκαμπο. Στην περιοχή της Μαρμαριάς πριν το Ραψομάτι έχει στρωθεί ο αγωγός. Μέσα σε πέντε μήνες έχουν στρωθεί 20 χλμ.Έχει γίνει τοποθέτηση αγωγού μήκους 33χλμ, ώστε να γίνουν οι συγκολήσεις και οι ραδιογραφίες και διασπορά σε επιπλέον 45 χλμ.
ΠΗΓΕΣ
Ίσθμια, Βικιπαίδεια
Αρχαίο Στάδιο Ισθμίων, Δήμος Κορινθίων
arxaia-ellinika.blogspot.gr
www.youtube.com
protothema.gr
Δίολκος, Βικιπαίδεια
ergotaxiaka.gr
ΤΑ ΙΣΘΜΙΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ (ΒΙΝΤΕΟ)
Βρίσκεται σε επίκαιρη και κομβική θέση στο σημείο που ενώνεται η Πελοπόννησος με τη Στερεά Ελλάδα. Σπουδαίες είναι οι ανακαλύψεις που έγιναν το 1952 από τον καθηγητή αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Σικάγου Όσκαρ Μπρόνηρ, υπό την αιγίδα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών Αθήνας. Η ευρύτερη περιοχή της Ισθμίας πιθανολογείται ότι κατοικήθηκε από το 5.000-6.000π.Χ. Στην Ισθμία χώρα, στην περιοχή Κυρά Βρύσης, εκεί όπου σήμερα είναι ο αρχαιολογικός χώρος, σύμφωνα με ενδείξεις έχουμε ανθρώπινη δραστηριότητα από το 1.300π.Χ. περίπου.
Τον 12ο π.Χ. αι. άρχισε να κατοικείται συστηματικά από Ίωνες. Είναι συνδεδεμένη με τον θρύλο του Μελικέρτη - Παλαίμονα γιό της Ινούς και του βασιλιά Αθάμαντα, που πνίγηκε στο Σαρωνικό Κόλπο και μεταφέρθηκε με δελφίνι στη στεριά. Ο θείος του Σίσυφος βασιλιάς της Κορίνθου, τον έθαψε με τιμές και καθιέρωσε προς τιμήν του αγώνες προοδρόμους των Ισθμίων. Με την πληρέστερη μορφή τους χρονολογούνται από το 582π.Χ., ετελούντο κάθε δύο χρόνια και στους νικητές απονείμετο στεφάνι πεύκου και αργότερα αγριοσέλινου.
Οι αγώνες ήσαν υπό την εποπτεία της Κορίνθου έως την κατάληψη και καταστροφή της από Ρωμαϊκά στρατεύματα του Λεύκιου Μόμμιου το 146π.Χ., όποτε η διοργάνωση πέρασε στη Σικυώνα για τα χρόνια έως το 46π.Χ.
Το 67μ.Χ. συμμετείχε και ο ίδιος ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων.
Ετελούντο έως τα τέλη του 3ου μ.Χ. αι.
Η Ισθμία λόγω και της επίκαιρης γεωγραφικής της θέσης αποτέλεσε τόπο συνεδρίων - συναθροίσεων:
-481 και 480π.Χ για την αντιμετώπιση των Περσών
-337π.Χ. ο Φίλλιπος Β’ ανακηρύσσεται αρχιστράτηγος των Ελλήνων.
-336π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος ανακηρύσσεται αρχιστράτηγος όλων των Ελλήνων.
-302π.Χ. ο Δημήτριος Πολιορκητής αναγορεύεται ηγεμόνας της Ελλάδας.
-Το 196 π.Χ. ο Ρωμαίος ηγεμόνας Τίτος Κόϊντος Φλαμινίνος ανακηρύσσει κατά τη διάρκεια των Ισθμίων αγώνων το αυτοδιοίκητο και ελεύθερο των Κορινθίων, Φωκίων, Λοκρών, Ευβοέων, Μαγνησίων Θεσσαλών, Περαιβών, ενώ η Κορινθία γίνεται έδρα της Αχαϊκής Συμπολιτείας.
Σπουδαίους σταθμούς στη νεότερη ιστορία αποτελούν:
-Η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιά –Αθήνας – Κορίνθου (1-4-1885), με σταθμό στο Καλαμάκι
-Η διάνοιξη και λειτουργία της διώρυγας Κορίνθου (1882-1893).
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πληθυσμός ανήλθε από 140 το 1879 σε 2760 το (2011).
Πολυάριθμα είναι τα μνημεία:
Μέσα στον αρχαιολογικό χώρο αξίζει να παρατηρήσουμε:
-Ναός Ποσειδώνα. Ο πρώτος κτίστηκε μεταξύ 690-650 π.Χ. Μεγάλη πυρκαγιά τον κατέστρεψε περίπου το 450π.Χ.και αμέσως στη θέση του κτίστηκε μεγαλύτερος δωρικού τύπου.
Μια δεύτερη πυρκαγιά το 390π.Χ. κατέστρεψε μεγάλο μέρος του για να ανοικοδομηθεί στον ίδιο ρυθμό.
Μετά την εισβολή των Ρωμαίων υπέστη ζημιές το 148π.Χ. για να ανακατασκευασθεί και εξωραϊσθεί στα τέλη του 1ου μ.Χ. αι.
Η λειτουργία του σταματά με την επιδρομή των Βησιγότθων του Αλάριχου τον 4ομ.Χ. αι.
-Στάδιο. Κατασκευάζεται αρχικά γύρω στο 550π.Χ. Τον 3ο π.Χ. αι. γίνεται το νέο στάδιο όπου ετελούντο τα Ίσθμια. Έχει διασωθεί ένα σπουδαίο σύστημα άφεξης αθλητών η ύσπληξ.
-Παλαιμόνιο. Τόπος λατρείας του μικρού Παλαίμωνα, ο οποίος θεωρείτο και προστάτης των ναυτικών. Προς τιμήν του , θυσιάζονταν ταύροι. Η πρώτη φάση της κατασκευής γίνεται στα χρόνια του Νέρωνα (μέσα 1ου μ.Χ.αι), ενώ η πέμπτη και τελευταία επί Αντωνίνων το 161-169μ.Χ., συνδέεται δε με μια δίοδο που οδηγεί στον «πιθανό τάφο» του Παλαίμονα.
-Θέατρο. Βρίσκεται βορειοανατολικά του ναού Ποσειδώνα. Κτίστηκε περίπου το 400π.Χ. για να ικανοποιεί τα μουσικά αγωνίσματα των Ισθμίων.
Ρωμαϊκά λουτρά. Κατασκευάστηκαν μεταξύ 150-160 μ.Χ. πιθανόν από τον Ηρώδη Αττικό. Το μωσαϊκό τους είναι παρόμοιο με αυτά στην Όστια και Πομπηία.
Στο κεντρικό τμήμα υπάρχουν δύο παραστάσεις που απεικονίζουν τον «θαλασσινό θίασο», πομπή θαλάσσιων όντων που σχετίζεται με τη λατρεία του Διονύσου. Παρατηρούμε ιδιαίτερα το χταπόδι με τα 7 πλοκάμια και τα καβούρια.
Σε άλλο ασπρόμαυρο ψηφιδωτό απεικονίζεται μάλλον Νηρηίδα που ιππεύει έναν Τρίτωνα και περιβάλλεται από διάφορα θαλάσσια όντα.
Κάτω από το δάπεδο του Ρωμαϊκού λουτρού βρίσκονται ίχνη λουτρού Ελληνικής κλασσικής περιόδου.
-Σπήλαια. Είναι δύο «βορειοανατολικό» και «θεάτρου».Κατασκευάστηκαν περί τα τέλη του 5ου π.Χ. αι. και εξυπηρετούσαν τα λατρευτικά δείπνα.
-Δυτικό υδραγωγείο. Βρίσκεται δυτικά του ναού του Ποσειδώνα. Σώζονται δεξαμενή – συλλεκτήρας και αγωγός νερού.
-Κυκλικό φρέαρ. Κατασκευάστηκε περί τα τέλη του 6ου π.Χ. αι. για να ικανοποιεί τις ανάγκες του ναού Ποσειδώνα.
Εντός του αρχαιολογικού χώρου λειτουργεί από το 1978 Μουσείο, όπου παρατηρούμε:
-Μαρμάρινο αρχαϊκό περιρραντήριο. Υπήρχε από τα τέλη του 7ου π.Χ. αι. στο ναό (πρώτο) Ποσειδώνα.
-Υαλοθετήματα Κεχρεών. Έφθασαν συσκευασμένα ανά δύο σε πλοίο προερχόμενο από την Αλεξάνδρεια και βρέθηκαν βυθισμένα στην περιοχή. Είναι έγχρωμα σε τύπο που μοιάζει με σημερινά βιτρώ.
-Αυτοκρατορικό άγαλμα στο τύπο του Δία (μέσα 2ου π.Χ.αι.)
-Επινίκια στήλη με πορτραίτο του Κορίνθιου μουσικού Λεύκιου Κορνήλιου (150μ.Χ.)
-Εμπορικούς αμφορείς από Ίσθμια, Ράχη, Κεχριές, Βυζαντινό οχυρό.
-Λατρευτικά και οπλικά αναθήματα.
-Αντικείμενα προϊστορικών νεκροταφείων περιοχής Ισθμού.
Στην παραλία της Κρυφής παρατηρούμε ερείπια τείχους μυκηναϊκής περιόδου (περί το 1200π.Χ.).
Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει από διάφορα σημεία το Ελληνικό τεχνικό αριστούργημα του 19ου αιώνα, τη Διώρυγα Κορίνθου. Εγκαινιάσθηκε στις 25-07-1893. Κατ’αυτό τον τρόπο συνδέθηκε ο Κορινθιακός Κόλπος (Ποσειδωνία) με το Σαρωνικό (Καλαμάκι ή Σχοινούντα).
Έχει μήκος 6343μ. και πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσα 246μ.
Το 1885 εργάζονταν 2300 άτομα οι περισσότεροι των οποίων ήταν ξένοι, κυρίως Ιταλοί, Μαυροβούνιοι, Αρμένιοι.
Οι μελέτες έγιναν από τους Ούγγρους μηχανικούς Ίστβαν Τύρρ, Μπέλα Γκέρστερ.
Μια αναμνηστική πλάκα που τοποθετήθηκε το 2009 από την Πρεσβεία της φίλης Ουγγαρίας, στην είσοδο της παλιάς οδικής γέφυρας, τιμά την σπουδαία προσφορά τους.
Η αποπεράτωσή της έγινε από την «Εταιρεία Διώρυγος Κορίνθου» υπό τον Ανδρέα Συγγρό.
Οι αρχαίοι Κορίνθιοι επί εποχής Περίανδρου, περίπου τον 6οπ.Χ. αι. κατασκεύασαν τον Δίολκο, μήκους περί τα 7,5χλμ. Ήταν ένας λιθόστρωτος δρόμος με αυλάκια που συνέδεε την Ποσειδωνία με την Σχοινούντα.
Τα πλοία τοποθετούνταν σε τροχοφόρο όχημα, τον ολκό και έτσι μεταφέρονταν από την μία πλευρά στην άλλη.
Τμήματα του Δίολκου φαίνονται σήμερα αρκετά καλά στην πλευρά της Ποσειδωνίας.
Περίπλους της Διώρυγας μπορεί να γίνει με τουριστικά πλοιάρια.
Σε διάφορες τοποθεσίες της περιοχής υπάρχουν τμήματα του Εξαμιλίου τείχους. Κτίστηκε στις αρχές του 5ου μ.Χ. αι. Ανακατασκευάστηκε από Ιουστινιανό (527-565 μ.Χ.), Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο (1415). Κωνσταντίνο Παλαιολόγο (1443).
1944 Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΙΣΘΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ
Σε απόσταση 15χλμ βρίσκονται οι Αρχαίες Κεχριές, ένα από τα δυο λιμάνια που εξυπηρετούσαν την Κόρινθο.
Τα σωζόμενα ερείπια είναι της ρωμαϊκής περιόδου.
Στο νότιο μόλο παρατηρούμε τμήματα του ναού της Ίσιδας, παλαιοχριστιανικής βασιλικής, αποθηκών.
Σταθμό στην ιστορία τους αποτελεί η επίσκεψη του Αποστόλου Παύλου το 51μ.Χ., από όπου αναχώρησε για την Έφεσο.
Ίσθμια, Αθλητικοί Αγώνες
Τα Ίσθμια ήταν μια από τις σπουδαιότερες εορταστικές αθλητικές συναντήσεις στην αρχαία Ελλάδα προς τιμήν του Ποσειδώνα και του παιδιού-θεού Παλαίμονα. Σύμφωνα με τον μύθο, ιδρυτής τους ήταν ο Ποσειδώνας, ενώ κατ’ άλλους ο Θησέας. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα Ίσθμια καθιέρωσε ο Σίσυφος, βασιλιάς της Κορίνθου, για να τιμήσει τον ανιψιό του Μελικέρτη.
Οι αγώνες διοργανώθηκαν για πρώτη φορά το 582 π.Χ. Επί τυραννίας των Κυψελιδών εξελίχθηκαν σε μια από τις τέσσερις κορυφαίες πανελλήνιες αθλητικές διοργανώσεις μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα Πύθια. Μάλιστα ο Σόλων είχε θεσπίσει νόμο σύμφωνα με τον οποίο κάθε Αθηναίος νικητής των Ισθμίων βραβευόταν με το μεγάλο για την εποχή εκείνη ποσόν των 100 δραχμών. Τη διοργάνωση είχε η Κόρινθος, μέχρι το 146 π.Χ. Κατά την περίοδο που μεσολάβησε από την καταστροφή της μέχρι την ανοικοδόμησή της, η διοργάνωση πέρασε στη Σικυώνα. Κατά την ρωμαϊκή περίοδο, στα Ίσθμια συμμετείχαν και επιφανείς Ρωμαίοι. Μάλιστα, το 67 μ.Χ. στους αγώνες συμμετείχε ο ίδιος ο αυτοκράτορας Νέρων, που βγήκε πρώτος νικητής σε όλα τα αγωνίσματα που έλαβε μέρος...
Οι αγώνες τελούνταν κάθε τρία χρόνια, το καλοκαίρι. Σ’ αυτούς συμμετείχαν Έλληνες από όλη την Ελλάδα και τις αποικίες, εκτός από τους Ηλείους με τους οποίους οι Κορίνθιοι είχαν εχθρικές σχέσεις. Σύμφωνα με τον ιστορικό Πλούταρχο, οι αγώνες στόχευαν την ανάπτυξη της σωματικής δύναμης των αθλητών και τη σύσφιγξη των σχέσεων των Πελοποννησίων με τους πάνω από τον Ισθμό Έλληνες.
Τα Ίσθμια τελούνταν στην Ισθμία, στον Ισθμό της Κορίνθου, όπου βρίσκονταν ο ναός του Ποσειδώνα, ο ιππόδρομος, το στάδιο (μήκους 181 μ.), το θέατρο (ΒΑ του ναού, χωρητικότητας 500 ατόμων) και το γυμναστήριο «Κράνειο». Περιελάμβαναν αγώνες γυμναστικής, δρόμου, πάλης, πυγμαχίας, παγκράτιο και πένταθλο. Αργότερα στο πρόγραμμα προστέθηκαν αγώνες ιππασίας και αρματοδρομίες, ενώ στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. μουσικοί αγώνες και αγώνες απαγγελίας και ποίησης. Στους νικητές απονεμόταν ένα στεφάνι από κλαδί πεύκου, του ιερού δένδρου του Παλαίμονος.
Ο ισθμός της Κορίνθου ήταν κατά την αρχαιότητα εξέχον στρατηγικό σημείο του ελλαδικού χώρου και ένα από τα σημαντικότερα στρατηγικά σημεία της Ανατολικής Μεσογείου. Η Δίολκος (ορθό και ως αρσενικό: ο Δίολκος) ήταν ο ειδικής κατασκευής λιθόστρωτος δρόμος που συνέδεε τις δύο άκρες του Ισθμού της Κορίνθου κατά την αρχαιότητα. Σε αυτόν σύρονταν τα πλοία από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό Κόλπο και αντίστροφα πάνω σε τροχοφόρο όχημα ("ολκός νεών"). Από τους αρχαίους χρόνους η σπουδαιότητα της κατασκευής ενός τέτοιου δρόμου «μεταφοράς νηών» ήταν μεγάλη για το εμπόριο αλλά και για τις πολεμικές επιχειρήσεις, αφού απάλλασσε τα πλοία από τον πολυήμερο και επικίνδυνο περίπλου της Πελοποννήσου.
Η Δίολκος πρέπει να κατασκευάσθηκε είτε στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., είτε, το πιθανότερο, στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ., επί της εποχής του τυράννου της Κορίνθου Περιάνδρου. Η χρονολόγησή της στα χρόνια του Περιάνδρου στηρίζεται κυρίως στην ανεύρεση μερικών θραυσμάτων αγγείων κάτω από τους κυβόλιθους σε ορισμένα σημεία της, καθώς και σε γράμματα χαραγμένα πάνω στις πλάκες του δρόμου, τα οποία μάλλον είχαν καθοδηγητικό σκοπό.
Ο Περίανδρος που επιδόθηκε σε σημαντικά έργα πολιτιστικής και οικονομικής σημασίας, αναφέρεται ότι σκέφθηκε να ανοίξει και διώρυγα στον Ισθμό της Κορίνθου. Δεν πραγματοποίησε ωστόσο το σχέδιο αυτό γιατί τα τεχνικά μέσα που διέθετε δεν ήταν επαρκή, αλλά και επειδή οι θρησκευτικές προλήψεις των χρόνων εκείνων ήταν αντίθετες σε κάθε παρέμβαση πάνω στα θεϊκά έργα [1]. Επειδή όμως το εμπόριο της Κορίνθου βρισκόταν τότε σε μεγάλη ανάπτυξη και οι αποικίες της Ιταλίας και της Σικελίας, με τις οποίες αυτή διατηρούσε στενές σχέσεις, βρίσκονταν ήδη σε μεγάλη άνθηση, σκέφθηκε να κατασκευάσει έναν ειδικό δρόμο, πάνω στον οποίο θα μεταφέρονταν τα πλοία από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό Κόλπο και αντίστροφα διαμέσου της ξηράς.
Αναφορές
Οι αρχαίες γραπτές πηγές δεν περιέχουν επαρκείς πληροφορίες για το σημαντικότατο αυτό τεχνικό έργο, ή οι πληροφορίες αυτές δεν διασώθηκαν. Ο Θουκυδίδης είναι ο πρώτος που αναφέρει υπερισθμίσεις πολεμικών πλοίων, στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Αν και δεν αναφέρει ονομαστικά τη Δίολκο, οπωσδήποτε όμως αυτήν εννοεί όταν γράφει: «και ολκούς παρεσκεύαζον των νεών εν τω Ισθμώ ως υπεροίσοντες εκ της Κορίνθου ες την προς Αθήνας θάλασσαν και ναυσί και πεζώ άμα επιόντες» (Γ, 15, 1).
Ο Αριστοφάνης στις Θεσμοφοριάζουσες (στίχοι 647 κ.ε.) δίνει σαφέστερες πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας της, χωρίς πάντως να κάνει συγκεκριμένη αναφορά: «επεί τας ναύς δια του Ισθμού είλκον ώστε μη περιέρχεσθαι, τούτο δε διισθμονίσαι εκάλουν». Ο Παυσανίας μας πληροφορεί πως ένα τμήμα της σωζόταν ακόμα στην εποχή του (Ελλάδος περιήγησις, ΙΙΙ, 5). Ο Στράβων αναφέρει ότι η Δίολκος κατέληγε, από την πλευρά του Σαρωνικού, στο σημερινό Καλαμάκι. Ο Πολύβιος, ο Δίων Κάσσιος, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Ησύχιος και το Λεξικό της Σούδας επίσης αναφέρουν το έργο αυτό, τις περισσότερες φορές όμως χωρίς σαφήνεια.
Ανασκαφές
Μέχρι την έναρξη των ανασκαφικών εργασιών στην περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου για την αποκάλυψη της Διόλκου, το 1956, είχαν εκφρασθεί από νεότερους μελετητές διάφορες γνώμες σχετικά με τη θέση και τη μορφή της. Ο Φρέιζερ, από την παρατήρηση ενός μικρού τμήματος που είχε διατηρηθεί κοντά στη γέφυρα της διώρυγας (από την αναφορά του Παυσανία), θεωρούσε ότι η Δίολκος έπρεπε να είχε τη μορφή «τροχιοδρόμου». Στη Δίολκο είχε αποδώσει και ο Φάουλερ (Corinth, τ. Ι, σ. 50) ένα άλλο τμήμα οδού στο πελοποννησιακό έδαφος, στο στόμιο της διώρυγας προς τον Κορινθιακό Κόλπο.
Οι ανασκαφές του Ν. Βερδελή όμως απεκάλυψαν ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της Διόλκου και έλυσαν τις απορίες που συνδέονταν με αυτή. Κατ’ αρχήν, προσδιορίσθηκε η ακριβής διαδρομή την οποία ακολουθούσε: Ξεκινούσε στον Κορινθιακό από το σημείο όπου σήμερα βρίσκεται ο σηματοδότης για τα πλοία που κατευθύνονται προς τη διώρυγα (κοντά στη γέφυρα της Ποσειδωνίας), προχωρούσε για ένα διάστημα προς τα ανατολικά και από εκεί στρεφόταν προς τα βορειοανατολικά και πάλι προς τα νοτιοανατολικά, ώσπου κατέληγε στον Σαρωνικό Κόλπο ανατολικά της διώρυγας, στο σημερινό Καλαμάκι Κορινθίας, τον αρχαίο Σχοινούντα, όπως ακριβώς αναφέρει ο Στράβων.
Η Δίολκος δεν ακολουθούσε ευθεία γραμμή, αλλά είχε στροφές, ώστε να αποφεύγονται οι απότομες κλίσεις, ενώ ανέβαινε σε μέγιστο υψόμετρο 90 μ. περίπου. Τα εμπορικά πλοία δεν μεταφέρονταν φορτωμένα, αλλά άφηναν τα εμπορεύματά τους στις Κεγχρεές ή το Λέχαιον, ανάλογα με την κατεύθυνσή τους. Με αυτή τη σημασία μόνο μπορούν να ερμηνευθούν οι πληροφορίες του Πλίνιου και του Ησύχιου, οι οποίοι τοποθετούσαν την αρχή και το τέλος της Διόλκου στα δύο αυτά λιμάνια.
Οι ανασκαφές αποκάλυψαν το δυτικό τμήμα της Διόλκου σε μήκος 255 μ. στην πλευρά της Πελοποννήσου και σε μήκος 204 μ. στην Στερεά Ελλάδα μέσα στις εγκαταστάσεις της Σχολής Μηχανικού. Σε αυτό το δυτικό της άκρο, η Δίολκος κατέληγε σε λιθόστρωτη αποβάθρα.
Παρότι δεν αποκαλύφθηκε ολόκληρο το μήκος της Διόλκου, οι ανασκαφικές έρευνες τερματίστηκαν, καθώς η πιο εκτεταμένη ανασκαφή ήταν αφ’ ενός δύσκολη εξαιτίας των επιχώσεων από τα μπάζα της τομής της Διώρυγας, και αφ’ ετέρου επιζήμια για τα καλλιεργούμενα χωράφια της περιοχής.
Κατασκευή και χρήση
Από την άποψη της τεχνικής κατασκευής της, η Δίολκος είχε τη μορφή δρόμου στρωμένου με κυβόλιθους κομμένους από πωρόλιθο. Το πλάτος της κυμαινόταν από 3,5 μέχρι 5 μέτρα.
Στο μέσο του υπάρχουν δύο παράλληλες αυλακώσεις, οι οποίες είναι βέβαιο ότι ήταν μέρος της κατασκευής και ονομάζονταν «ολκοί». Από αυτές πήρε και το όνομά της η οδός Δίολκος. Σκοπός των ολκών ήταν η προφύλαξη από εκτροπές σε σημεία ιδιαίτερης επικινδυνότητας, όπως οι στροφές που ήταν συχνές.
Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσαν και τα θεμέλια, τα οποία προστέθηκαν στο πιο επικίνδυνο σημείο του έργου που αντιστοιχούσε σε κλειστή στροφή, το οποίο ανακαλύφθηκε στον χώρο της Σχολής Μηχανικού. Πάνω στις αυλακώσεις της Διόλκου κινούνταν οι τροχοί μιας μεγάλου μήκους κατασκευής (πλατφόρμας), η οποία έφερε πάνω της το σκάφος, από το οποίο φαίνεται ότι είχε αφαιρεθεί η πρόσθετη εξάρτηση, όπως κατάρτι, κουπιά κ.λ.π.
Επίσης, φαίνεται ότι τα πλοία σύρονταν κατά μήκος της Διόλκου από δούλους.
Οι μηχανισμοί καθέλκυσης και μεταφοράς των πλοίων δεν έχουν ευρεθεί, αλλά την ύπαρξή τους γνωρίζουμε από τη μαρτυρία του Θουκυδίδη που αναφέρει ότι οι «πρώτοι που έφτασαν στον Ισθμό ήταν οι Λακεδαιμόνιοι και άρχισαν να κατασκευάζουν μηχανές για να σύρουν τα καράβια».
Η Δίολκος λειτούργησε για αρκετούς αιώνες, χωρίς να γνωστό πότε ακριβώς σταμάτησε η χρήση της. Είναι πιθανό, οι εργασίες που άρχισαν μετά από διαταγή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Νέρωνα για τη διάνοιξη διώρυγας στον Ισθμό, και που προχώρησαν σε μήκος 2 περίπου χλμ. από την παραλία του Κορινθιακού, να αχρήστευσαν ολόκληρο το πανάρχαιο έργο, καταστρέφοντας το τμήμα της όπου αυτή στρεφόταν προς τα ΒΑ. Σε αυτό συνηγορεί και η αναφορά του Παυσανία σε ένα μόνον τμήμα της, ως αξιοθέατου.
Στους βυζαντινούς χρόνους, και συγκεκριμένα το 883, αναφέρεται ότι ο δρουγγάριος Νικήτας Ωορύφας Β΄ πέρασε τα πλοία του μέσα σε μία νύχτα από τις Κεγχρεές στον Κορινθιακό κατά τη διάρκεια εκστρατείας κατά των Σαρακηνών της Κρήτης. Δεν είναι μεν πιθανό ότι η Δίολκος ήταν σε χρήση μέχρι τότε, αλλά θα πρέπει μάλλον να χρησιμοποιήθηκε στη συγκεκριμένη και κρίσιμη εκείνη περίσταση.
Σημερινή Κατάσταση
Σήμερα, λόγω έλλειψης προστασίας και συντήρησης, το μοναδικό αυτό μνημείο απειλείται σοβαρά από τη διάβρωση και τις κατολισθήσεις.
Η διάβρωση έχει ξεπεράσει ολόκληρο το πλάτος της Δίολκου, σε έκταση αρκετών δεκάδων μέτρων.
Οι κυματισμοί και τα απόνερα των πλοίων εξακολουθούν να ταλαιπωρούν βάναυσα το μνημείο, καθώς μόνο δύο μέτωπα διάβρωσης έχουν προστατευθεί προσωρινά τα τελευταία χρόνια.
Επιπλέον, το παρακείμενο της Διόλκου αρχαίο νεκροταφείο, στην περιοχή της Ποσειδωνίας, «κανιβαλίστηκε» σκανδαλωδώς από σκαπτικά μηχανήματα πριν μερικά χρόνια.
ΔΕΣΦΑ: Οριζόντια Διάτρηση του ισθμού της Κορίνθου
Ίσθμια, Αθλητικοί Αγώνες
Τα Ίσθμια ήταν μια από τις σπουδαιότερες εορταστικές αθλητικές συναντήσεις στην αρχαία Ελλάδα προς τιμήν του Ποσειδώνα και του παιδιού-θεού Παλαίμονα. Σύμφωνα με τον μύθο, ιδρυτής τους ήταν ο Ποσειδώνας, ενώ κατ’ άλλους ο Θησέας. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα Ίσθμια καθιέρωσε ο Σίσυφος, βασιλιάς της Κορίνθου, για να τιμήσει τον ανιψιό του Μελικέρτη.
Οι αγώνες διοργανώθηκαν για πρώτη φορά το 582 π.Χ. Επί τυραννίας των Κυψελιδών εξελίχθηκαν σε μια από τις τέσσερις κορυφαίες πανελλήνιες αθλητικές διοργανώσεις μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα Πύθια. Μάλιστα ο Σόλων είχε θεσπίσει νόμο σύμφωνα με τον οποίο κάθε Αθηναίος νικητής των Ισθμίων βραβευόταν με το μεγάλο για την εποχή εκείνη ποσόν των 100 δραχμών. Τη διοργάνωση είχε η Κόρινθος, μέχρι το 146 π.Χ. Κατά την περίοδο που μεσολάβησε από την καταστροφή της μέχρι την ανοικοδόμησή της, η διοργάνωση πέρασε στη Σικυώνα. Κατά την ρωμαϊκή περίοδο, στα Ίσθμια συμμετείχαν και επιφανείς Ρωμαίοι. Μάλιστα, το 67 μ.Χ. στους αγώνες συμμετείχε ο ίδιος ο αυτοκράτορας Νέρων, που βγήκε πρώτος νικητής σε όλα τα αγωνίσματα που έλαβε μέρος...
Οι αγώνες τελούνταν κάθε τρία χρόνια, το καλοκαίρι. Σ’ αυτούς συμμετείχαν Έλληνες από όλη την Ελλάδα και τις αποικίες, εκτός από τους Ηλείους με τους οποίους οι Κορίνθιοι είχαν εχθρικές σχέσεις. Σύμφωνα με τον ιστορικό Πλούταρχο, οι αγώνες στόχευαν την ανάπτυξη της σωματικής δύναμης των αθλητών και τη σύσφιγξη των σχέσεων των Πελοποννησίων με τους πάνω από τον Ισθμό Έλληνες.
Τα Ίσθμια τελούνταν στην Ισθμία, στον Ισθμό της Κορίνθου, όπου βρίσκονταν ο ναός του Ποσειδώνα, ο ιππόδρομος, το στάδιο (μήκους 181 μ.), το θέατρο (ΒΑ του ναού, χωρητικότητας 500 ατόμων) και το γυμναστήριο «Κράνειο». Περιελάμβαναν αγώνες γυμναστικής, δρόμου, πάλης, πυγμαχίας, παγκράτιο και πένταθλο. Αργότερα στο πρόγραμμα προστέθηκαν αγώνες ιππασίας και αρματοδρομίες, ενώ στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. μουσικοί αγώνες και αγώνες απαγγελίας και ποίησης. Στους νικητές απονεμόταν ένα στεφάνι από κλαδί πεύκου, του ιερού δένδρου του Παλαίμονος.
Αρχαία Δίολκος (Ισθμός Κορίνθου)
Η Δίολκος πρέπει να κατασκευάσθηκε είτε στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., είτε, το πιθανότερο, στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ., επί της εποχής του τυράννου της Κορίνθου Περιάνδρου. Η χρονολόγησή της στα χρόνια του Περιάνδρου στηρίζεται κυρίως στην ανεύρεση μερικών θραυσμάτων αγγείων κάτω από τους κυβόλιθους σε ορισμένα σημεία της, καθώς και σε γράμματα χαραγμένα πάνω στις πλάκες του δρόμου, τα οποία μάλλον είχαν καθοδηγητικό σκοπό.
Ο Περίανδρος που επιδόθηκε σε σημαντικά έργα πολιτιστικής και οικονομικής σημασίας, αναφέρεται ότι σκέφθηκε να ανοίξει και διώρυγα στον Ισθμό της Κορίνθου. Δεν πραγματοποίησε ωστόσο το σχέδιο αυτό γιατί τα τεχνικά μέσα που διέθετε δεν ήταν επαρκή, αλλά και επειδή οι θρησκευτικές προλήψεις των χρόνων εκείνων ήταν αντίθετες σε κάθε παρέμβαση πάνω στα θεϊκά έργα [1]. Επειδή όμως το εμπόριο της Κορίνθου βρισκόταν τότε σε μεγάλη ανάπτυξη και οι αποικίες της Ιταλίας και της Σικελίας, με τις οποίες αυτή διατηρούσε στενές σχέσεις, βρίσκονταν ήδη σε μεγάλη άνθηση, σκέφθηκε να κατασκευάσει έναν ειδικό δρόμο, πάνω στον οποίο θα μεταφέρονταν τα πλοία από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό Κόλπο και αντίστροφα διαμέσου της ξηράς.
Αναφορές
Οι αρχαίες γραπτές πηγές δεν περιέχουν επαρκείς πληροφορίες για το σημαντικότατο αυτό τεχνικό έργο, ή οι πληροφορίες αυτές δεν διασώθηκαν. Ο Θουκυδίδης είναι ο πρώτος που αναφέρει υπερισθμίσεις πολεμικών πλοίων, στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Αν και δεν αναφέρει ονομαστικά τη Δίολκο, οπωσδήποτε όμως αυτήν εννοεί όταν γράφει: «και ολκούς παρεσκεύαζον των νεών εν τω Ισθμώ ως υπεροίσοντες εκ της Κορίνθου ες την προς Αθήνας θάλασσαν και ναυσί και πεζώ άμα επιόντες» (Γ, 15, 1).
Ο Αριστοφάνης στις Θεσμοφοριάζουσες (στίχοι 647 κ.ε.) δίνει σαφέστερες πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας της, χωρίς πάντως να κάνει συγκεκριμένη αναφορά: «επεί τας ναύς δια του Ισθμού είλκον ώστε μη περιέρχεσθαι, τούτο δε διισθμονίσαι εκάλουν». Ο Παυσανίας μας πληροφορεί πως ένα τμήμα της σωζόταν ακόμα στην εποχή του (Ελλάδος περιήγησις, ΙΙΙ, 5). Ο Στράβων αναφέρει ότι η Δίολκος κατέληγε, από την πλευρά του Σαρωνικού, στο σημερινό Καλαμάκι. Ο Πολύβιος, ο Δίων Κάσσιος, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Ησύχιος και το Λεξικό της Σούδας επίσης αναφέρουν το έργο αυτό, τις περισσότερες φορές όμως χωρίς σαφήνεια.
Ανασκαφές
Μέχρι την έναρξη των ανασκαφικών εργασιών στην περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου για την αποκάλυψη της Διόλκου, το 1956, είχαν εκφρασθεί από νεότερους μελετητές διάφορες γνώμες σχετικά με τη θέση και τη μορφή της. Ο Φρέιζερ, από την παρατήρηση ενός μικρού τμήματος που είχε διατηρηθεί κοντά στη γέφυρα της διώρυγας (από την αναφορά του Παυσανία), θεωρούσε ότι η Δίολκος έπρεπε να είχε τη μορφή «τροχιοδρόμου». Στη Δίολκο είχε αποδώσει και ο Φάουλερ (Corinth, τ. Ι, σ. 50) ένα άλλο τμήμα οδού στο πελοποννησιακό έδαφος, στο στόμιο της διώρυγας προς τον Κορινθιακό Κόλπο.
Οι ανασκαφές του Ν. Βερδελή όμως απεκάλυψαν ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της Διόλκου και έλυσαν τις απορίες που συνδέονταν με αυτή. Κατ’ αρχήν, προσδιορίσθηκε η ακριβής διαδρομή την οποία ακολουθούσε: Ξεκινούσε στον Κορινθιακό από το σημείο όπου σήμερα βρίσκεται ο σηματοδότης για τα πλοία που κατευθύνονται προς τη διώρυγα (κοντά στη γέφυρα της Ποσειδωνίας), προχωρούσε για ένα διάστημα προς τα ανατολικά και από εκεί στρεφόταν προς τα βορειοανατολικά και πάλι προς τα νοτιοανατολικά, ώσπου κατέληγε στον Σαρωνικό Κόλπο ανατολικά της διώρυγας, στο σημερινό Καλαμάκι Κορινθίας, τον αρχαίο Σχοινούντα, όπως ακριβώς αναφέρει ο Στράβων.
Η Δίολκος δεν ακολουθούσε ευθεία γραμμή, αλλά είχε στροφές, ώστε να αποφεύγονται οι απότομες κλίσεις, ενώ ανέβαινε σε μέγιστο υψόμετρο 90 μ. περίπου. Τα εμπορικά πλοία δεν μεταφέρονταν φορτωμένα, αλλά άφηναν τα εμπορεύματά τους στις Κεγχρεές ή το Λέχαιον, ανάλογα με την κατεύθυνσή τους. Με αυτή τη σημασία μόνο μπορούν να ερμηνευθούν οι πληροφορίες του Πλίνιου και του Ησύχιου, οι οποίοι τοποθετούσαν την αρχή και το τέλος της Διόλκου στα δύο αυτά λιμάνια.
Οι ανασκαφές αποκάλυψαν το δυτικό τμήμα της Διόλκου σε μήκος 255 μ. στην πλευρά της Πελοποννήσου και σε μήκος 204 μ. στην Στερεά Ελλάδα μέσα στις εγκαταστάσεις της Σχολής Μηχανικού. Σε αυτό το δυτικό της άκρο, η Δίολκος κατέληγε σε λιθόστρωτη αποβάθρα.
Παρότι δεν αποκαλύφθηκε ολόκληρο το μήκος της Διόλκου, οι ανασκαφικές έρευνες τερματίστηκαν, καθώς η πιο εκτεταμένη ανασκαφή ήταν αφ’ ενός δύσκολη εξαιτίας των επιχώσεων από τα μπάζα της τομής της Διώρυγας, και αφ’ ετέρου επιζήμια για τα καλλιεργούμενα χωράφια της περιοχής.
 |
| 1956-Σήμερα |
Κατασκευή και χρήση
Από την άποψη της τεχνικής κατασκευής της, η Δίολκος είχε τη μορφή δρόμου στρωμένου με κυβόλιθους κομμένους από πωρόλιθο. Το πλάτος της κυμαινόταν από 3,5 μέχρι 5 μέτρα.
Στο μέσο του υπάρχουν δύο παράλληλες αυλακώσεις, οι οποίες είναι βέβαιο ότι ήταν μέρος της κατασκευής και ονομάζονταν «ολκοί». Από αυτές πήρε και το όνομά της η οδός Δίολκος. Σκοπός των ολκών ήταν η προφύλαξη από εκτροπές σε σημεία ιδιαίτερης επικινδυνότητας, όπως οι στροφές που ήταν συχνές.
Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσαν και τα θεμέλια, τα οποία προστέθηκαν στο πιο επικίνδυνο σημείο του έργου που αντιστοιχούσε σε κλειστή στροφή, το οποίο ανακαλύφθηκε στον χώρο της Σχολής Μηχανικού. Πάνω στις αυλακώσεις της Διόλκου κινούνταν οι τροχοί μιας μεγάλου μήκους κατασκευής (πλατφόρμας), η οποία έφερε πάνω της το σκάφος, από το οποίο φαίνεται ότι είχε αφαιρεθεί η πρόσθετη εξάρτηση, όπως κατάρτι, κουπιά κ.λ.π.
Επίσης, φαίνεται ότι τα πλοία σύρονταν κατά μήκος της Διόλκου από δούλους.
Οι μηχανισμοί καθέλκυσης και μεταφοράς των πλοίων δεν έχουν ευρεθεί, αλλά την ύπαρξή τους γνωρίζουμε από τη μαρτυρία του Θουκυδίδη που αναφέρει ότι οι «πρώτοι που έφτασαν στον Ισθμό ήταν οι Λακεδαιμόνιοι και άρχισαν να κατασκευάζουν μηχανές για να σύρουν τα καράβια».
Η Δίολκος λειτούργησε για αρκετούς αιώνες, χωρίς να γνωστό πότε ακριβώς σταμάτησε η χρήση της. Είναι πιθανό, οι εργασίες που άρχισαν μετά από διαταγή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Νέρωνα για τη διάνοιξη διώρυγας στον Ισθμό, και που προχώρησαν σε μήκος 2 περίπου χλμ. από την παραλία του Κορινθιακού, να αχρήστευσαν ολόκληρο το πανάρχαιο έργο, καταστρέφοντας το τμήμα της όπου αυτή στρεφόταν προς τα ΒΑ. Σε αυτό συνηγορεί και η αναφορά του Παυσανία σε ένα μόνον τμήμα της, ως αξιοθέατου.
Στους βυζαντινούς χρόνους, και συγκεκριμένα το 883, αναφέρεται ότι ο δρουγγάριος Νικήτας Ωορύφας Β΄ πέρασε τα πλοία του μέσα σε μία νύχτα από τις Κεγχρεές στον Κορινθιακό κατά τη διάρκεια εκστρατείας κατά των Σαρακηνών της Κρήτης. Δεν είναι μεν πιθανό ότι η Δίολκος ήταν σε χρήση μέχρι τότε, αλλά θα πρέπει μάλλον να χρησιμοποιήθηκε στη συγκεκριμένη και κρίσιμη εκείνη περίσταση.
Σημερινή Κατάσταση
Σήμερα, λόγω έλλειψης προστασίας και συντήρησης, το μοναδικό αυτό μνημείο απειλείται σοβαρά από τη διάβρωση και τις κατολισθήσεις.
Η διάβρωση έχει ξεπεράσει ολόκληρο το πλάτος της Δίολκου, σε έκταση αρκετών δεκάδων μέτρων.
Οι κυματισμοί και τα απόνερα των πλοίων εξακολουθούν να ταλαιπωρούν βάναυσα το μνημείο, καθώς μόνο δύο μέτωπα διάβρωσης έχουν προστατευθεί προσωρινά τα τελευταία χρόνια.
Επιπλέον, το παρακείμενο της Διόλκου αρχαίο νεκροταφείο, στην περιοχή της Ποσειδωνίας, «κανιβαλίστηκε» σκανδαλωδώς από σκαπτικά μηχανήματα πριν μερικά χρόνια.
ΔΕΣΦΑ: Οριζόντια Διάτρηση του ισθμού της Κορίνθου
ΣΗΜΕΡΑ -Η Διέλευση του φυσικού αερίου από τον Ισθμό!
Αντικείμενο του έργου είναι η επέκταση του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου υψηλής πίεσης από τους Αγίους Θεοδώρους του Νομού Κορινθίας μέχρι το Νομό Αρκαδίας. Σκοπός του έργου είναι η τροφοδοσία με φυσικό αέριο της νέας μονάδας ηλεκτροπαραγωγής της Δ.Ε.Η. στην περιοχή της Μεγαλόπολης.
Το έργο περιλαμβάνει την κατασκευή χαλύβδινου αγωγού 30” ξεκινώντας από τους Αγίους Θεοδώρους του Νομού Κορινθίας, διασχίζοντας υποθαλλάσια τον Ισθμό της Κορίνθου με τη μέθοδο της Διάτρησης Οριζόντιας Κατεύθυνσης -Horizontal Directional Drilling- (H.D.D.) και σε βάθος 15 μέτρα από τον πυθμένα.
Το συμβατικό συνολικό μήκος του χαλύβδινου αγωγού είναι 159 χλμ. και αποτελείται από αγωγό 30” συνόλου 15 χλμ. και από αγωγό 24” συνόλου 144 χλμ. Το δίκτυο του χαλύβδινου αγωγού των 30” θα κατασκευαστεί έως την περιοχή των Εξαμιλίων και έπειτα θα συνεχίζει με αγωγό 24” έως το νέο εργοστάσιο της Δ.Ε.Η. στις εγκαταστάσεις της στη Μεγαλόπολη. Κατά μήκος της όδευσής του έχουν προβλεφθεί και θα κατασκευασθούν βαλβιδοστάσια από τα οποία θα τροφοδοτηθούν μελλοντικά οι πόλεις της Κορίνθου, του Άργους, του Ναυπλίου, της Τρίπολης, της Μεγαλόπολης καθώς και οι βιομηχανικές περιοχές τους. Το συνολικό μήκος του χαλύβδινου αγωγού είναι 159 χλμ που αποτελείται από αγωγό 30” μήκους 15,560 χλμ και αγωγό 24” μήκους 143,440 χλμ. υψηλής πίεσης, ακριβώς για μπορεί στο μέλλον μέσω των βαλβιδοστασίων που θα κατασκευαστούν να επεκταθεί σε ολόκληρη την Πελοπόνησο, με πρόβλεψη για μελλοντική τροφοδοσία των περιοχών της Πάτρας, της Καλαμάτας και της Σπάρτης.
Το έργο λοιπόν, ξεκινά από τους Αγίους Θεοδώρους της Κορίνθου με αγωγό 30” που κινείται δυτικά μέχρι τον ισθμό, κοντά στα Ίσθμια περνάει στην Πελοπόνησσο υποθαλάσσια από την διώρηγα, συνεχίζει ανατολικά παραπλεύρως της εθνικής οδού, κατεβαίνει στα Εξαμίλια, όπου και υπάρχει βαλβιδοστάσιο μετά το οποίο αλλάζει η διατομή του αγωγού σε 24”. Συνεχίζει νότια, αλλάζει για λίγο κατεύθηνση προς τα ανατολικά μπαίνοντας στον νομό Αργολίδας, περνώντας ανατολικά της πόλης του Άργους. Κατεβαίνει νότια από το βουνό Κολοσούρτη, βγαίνει στον κάμπο του Αχλαδόκαμπου και μπαίνοντας στον νομό Αρκαδίας περνάμε το βουνό Παρθένι, κινούμαστε πάλι ανατολικά περνώντας νοτιοδυτικά από την πόλη της Τρίπολης, περνάμε τους ορεινούς όγκους του Καλογερικού και παραπλεύρως της νέας εθνικής οδού, φτάνουμε στο βουνό Ραψομάτι, κατεβαίνουμε πλέον στο κάμπο της Μεγαλόπολης, διασχίζοντας την νέα εθνική οδό και μπαίνουμε στις ιδιοκτησίες της ΔΕΗ -τα ορυχεία της- κινούμαστε πλέον δυτικά και φτάνουμε στην νέα μονάδα.
Μέχρι στιγμής το έργο προχωράει με γοργούς ρυθμούς από τον Ιούλιο του 2012 που ξεκίνησε. Ο πρώτος καταβιβασμός έγινε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου, ενώ έχουν ήδη κατασκευαστεί 20 χλμ αγωγού και 61 χλμ ζώνης εργασίας από την Μεγαλόπολη δηλαδή, έως και τα νότια όρια του νομού Αργολίδας τον Αχλαδόκαμπο. Στην περιοχή της Μαρμαριάς πριν το Ραψομάτι έχει στρωθεί ο αγωγός. Μέσα σε πέντε μήνες έχουν στρωθεί 20 χλμ.Έχει γίνει τοποθέτηση αγωγού μήκους 33χλμ, ώστε να γίνουν οι συγκολήσεις και οι ραδιογραφίες και διασπορά σε επιπλέον 45 χλμ.
ΠΗΓΕΣ
Ίσθμια, Βικιπαίδεια
Αρχαίο Στάδιο Ισθμίων, Δήμος Κορινθίων
arxaia-ellinika.blogspot.gr
www.youtube.com
protothema.gr
Δίολκος, Βικιπαίδεια
ergotaxiaka.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου